اگر چه بنا بر اعلام منابع رسمی، میان جمهوری اسلامی و رژیم صهیونیستی، بر سر آتش‌بس توافق حاصل شده است اما مرور سوابق این رژیم جعلی در نقض مکرر آتش‌بس‌ در جنگ‌های گذشته، لزوم هشیاری ما را دو چندان می سازد. در چنین شرایطی، بیش از هر زمان دیگر نیازمند آن هستیم که در جبهه خودی، تاب‌آوری و انسجام ملی‌مان را حفظ کنیم. قرآن برای چنین روزهایی، راهکارهایی روشن و کارآمد دارد که در ادامه می‌خوانید

به وعدۀ نصرت الهی، حسن ظن داشته باشیم

نخستین مؤلفه‌ تاب‌آوری، اعتماد قلبی به وعده‌های الهی است. خداوند در سوره فتح، منافقان را به خاطر سوء ظن به خدا نکوهش می‌کند. (فتح:۶) پیداست این ویژگی، روح اصلی نفاق و شرک است. در مقابل، مؤمن واقعی کسی است که حتی در اوج تهدید و تلفات، به وعده نصرت خدا باور دارد. این ایمان، سرباز را سرپا نگه می‌دارد، افسر را از فروپاشی روحی حفظ می‌کند و خانواده شهید را در برابر اندوه و اضطراب بیمه می‌کند.

وحدت راهبردی را جایگزین اختلافات سلیقه‌ای کنیم

قرآن در سوره آل‌عمران، پس از توصیف آسیب‌شناسی جنگ احد، مهم‌ترین درس را این‌گونه بیان می‌کند:

«وَلا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ...»

با هم جرّوبحث نکنید که روحیه‌تان را می‌بازید و نیرویتان تحلیل می‌رود! (انفال:۴۶)

اختلاف، کارکرد جبهه را از بین می‌برد. در میدان جنگ امروز، جایی برای تفرقه‌افکنی نیست. هر صدای متزلزل، هر تحلیل بدبینانه، هر نگاه خنثی به دشمن، همچون نیشتری به پیکر اتحاد است.

برای جبهه مقاومت، دشمن اصلی فقط آن‌سوی مرزها نیست. اگر نتوانیم از درون، وحدت را حفظ کنیم، خودمان برای دشمن کار کرده‌ایم. از این‌رو، آیات قرآن با صراحتی بی‌سابقه، وحدت را واجب شرعی و راهبردی می‌داند، نه صرفاً توصیه‌ای اخلاقی.

هرکس در سنگر خودش مجاهدت کند

یکی از خطرات دوران جنگ، دوقطبی‌سازی جبهه خودی به «رزمنده/غیررزمنده» است. در حالی‌که قرآن، مفهوم جهاد را به عرصه‌های گوناگون گسترش می‌دهد. سوره توبه، بارها تأکید می‌کند که نه‌تنها مجاهد فی‌سبیل‌الله، بلکه کسانی که در پشتیبانی، تدارک، رسانه و تربیت نقش دارند نیز بخشی از این نبردند.

«وَجَاهِدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنْفُسِکُمْ...»

باید عازم جبهه شوید و با مال و جانتان در راه خدا بجنگید (توبه:۴۱)

در جنگ امروز، خبرنگار، نویسنده، مادر شهید، امدادگر، هکر سایبری، همه سربازند. شرط آن است که خود را جزئی از جبهه ببینند، نه تماشاگر ماجرا.

از رشادت‌های مقاومت، روایت خلق کنیم

قرآن در دل جنگ‌ها، داستان می‌گوید. از بدر و احد گرفته تا خندق و حنین. چرا؟ چون ذهن انسان، با روایت جان می‌گیرد.

امروز هم یکی از راه‌های تقویت تاب‌آوری، بازخوانی و بازآفرینی روایت‌های قرآنی از مقاومت مؤمنان است. اگر جوان ایرانی در قاب رسانه‌ای احساس کند که در امتداد یاران پیامبر ایستاده، دیگر تنهایی معنا ندارد. آن‌وقت است که دل‌ها از هم نیرو می‌گیرند، و شکست‌ها به فرصت تبدیل می‌شوند.

اختلاف، کارکرد جبهه را از بین می‌برد. در میدان جنگ امروز، جایی برای تفرقه‌افکنی نیست. هر صدای متزلزل، هر تحلیل بدبینانه، هر نگاه خنثی به دشمن، همچون نیشتری به پیکر اتحاد است. برای جبهه مقاومت، دشمن اصلی فقط آن‌سوی مرزها نیست. اگر نتوانیم از درون، وحدت را حفظ کنیم، خودمان برای دشمن کار کرده‌ایم.

نفاق داخلی را دست کم نگیریم

قرآن در ده‌ها آیه، هشدار می‌دهد که نفاق داخلی از دشمن خارجی خطرناک‌تر است. دشمنی که از روبرو می‌جنگد، مشخص است؛ اما منافق، با زبان خودی و ظاهر دلسوز، جبهه را از درون سست می‌کند.

در سوره احزاب، هنگامی که مدینه در محاصره قرار دارد، برخی از همین منافقان می‌گویند: «ما کارمان تمام است، چرا پیامبر وعده پیروزی می‌دهد؟»

یعنی دشمنی با وعده الهی، به اسم عقل‌گرایی عرضه می‌شود. این همان جنگ روانی امروز است. نگذاریم برخی در لباس تحلیل‌گر، تیر تردید را به ستون ایمان مردم شلیک کنند. ممکن است فاتح جنگ در میدان واقعیت باشیم اما جنگ را در میدان اذهان واگذار کنیم. مراقب باشیم!