گاهی نوجوان وقتی حس کنه مدام قضاوت میشه، مقایسه میشه یا قراره بازخواست بشه، مغزش میره روی حالت بقا، نه شنیدن. بهتره قبل از حرف زدن، امنبودن فضا رو بهش ثابت کنیم.
حمایت درست یعنی کنارِ محبت، واقعیت رو هم بهش نشون بدیم؛ یعنی کمک کنیم خطاش رو اصلاح کنه و برای روبرو شدن با دنیای واقعی آماده بشه.
طبق پژوهش ژورنال معتبر Pediatrics روی ۱۰,۵۰۰ کودک داشتن گوشی شخصی قبل از ۱۲ سالگی یعنی افزایش افسردگی، بیخوابی و چاقی. پس زمانبندی درست برای ورود بچهها به دنیای دیجیتال، مرز بین «رشد» و «وابستگی» رو مشخص میکنه.
موبایل و تبلت اگر خیلی زود وارد زندگی کودک شوند، میتوانند رشد ذهنی و روانی او را تحت تأثیر قرار دهند و بسیاری از والدین دقیقاً نمیدانند «سن مناسب» استفاده از گوشی چه زمانی است و چگونه میتوان این ابزار را به شکلی سالم و کنترلشده به کودک معرفی کرد.
نوجوانی یعنی مغزی که هنوز در حال یاد گرفتن کنترل هیجانه، اما گاهی وقتها با حجم زیادی از استرس و توقع روبهرو میشه. گاهی خشم، جایگزین ترس، فشار، خجالت یا احساسِ دیدهنشدنه. مهم اینه به جای برچسب «بدخلق»، کمکش کنیم اسمِ احساسش رو پیدا کنه و راه سالم برای تخلیه اون رو یاد بگیره.
عصبیشدنِ نوجوان همیشه «بدخلقی» نیست؛ خیلی وقتها خروجیِ ترکیبِ تغییرات هورمونی، فشارهای ذهنی و ناتوانی در اسمگذاشتن روی احساساته. بهجای برچسبزدن روی رفتاری که داره، کمکش کنیم احساسش دیده و فهمیده بشه؛ بعد میتونیم درباره ریشه و راهحل موضوع حرف زد.
تمرکز در کودک یک مهارتِ در حال رشده، نه یک ویژگیِ ثابت. وقتی محیط پر از حواسپرتی باشه و فرصتِ غرقشدن در یک فعالیت ازش گرفته بشه، مغز یاد نمیگیره «پای یه کار بمونه». یادتون باشه تمرکز، با تمرینِ تدریجی و محیطِ امن شکل میگیره.
یادگیری از شکست یه مهارته؛ و بهترین مدرسهاش خونهای که شکست رو فرصتی برای رشد میدونه و به کودک کمک میکنه از هر شکست درس جدید بگیره.
گاهی کودک، بهجای حرف، با رفتارهاش کمک میخواد؛ کنارش بودن از هر «نه» گفتنی مؤثرتره
انتخاب کردن یک مهارته؛ و بهترین جا برای یادگیریش، در خانه و کنار خانواده است.



