آموزش اقتصاد به کودکان نهتنها به معنای یاد دادن مدیریت پول نیست، بلکه آموزش تفکر اقتصادی برای زندگی است؛ تفکری که بر انتخاب آگاهانه، درک ارزشها، شناخت منابع محدود، اخلاق در تصمیمگیری و نگاه انسانی به پول تأکید دارد.
وقتی کودک فعالیتهایش را نیمهکاره رها میکند، لزوماً «تنبلی» یا «بیتوجهی» نیست، بلکه احتمالاً نشانهای از اضطراب عملکرد یا ترس از اشتباه کردن همراه با ذهنیت ثابت است.
گاهی رفتارهای کوچیک توی رشد کودک، معنای بزرگتری پشت خودشون دارن. این نشونهها همیشه نگرانکننده نیستن، اما دیدنشون با دقت و آگاهی، یعنی مراقبت بیشتر از رشد و آینده کوچولوت.
در جمعهای عمومی، مهربان باشیم اما آگاه؛ چراکه هر رفتار کوچک ما ممکن است معنایی بزرگ در دل کودکی بیدار کند. کمی ظرافت کافی است تا هم عشقمان را نشان دهیم و هم دلی را نسوزانیم.
برنامهها و انیمیشنهای کودکان یکی از مؤثرترین ابزارهای سرگرمی، ملزومات آموزشی و فرهنگی به شمار میرود، اما بی مخاطره بودن آنها چالش بزرگی برای والدین و مربیان است.
وابستگی کودک به یک شیء معمولاً طبیعی و نقشِ مفیدی در تنظیم هیجان و گذار به استقلال دارد و روانشناسان آن را جزئی از رشد سالم کودک میدانند.
در دنیای امروز، سرمایه واقعی کودک نه صرفاً نمرههای بالا، بلکه مهارتهایی است که در تمام طول زندگی همراه او خواهند بود.
دروغگویی در کودکان از نوع خیالپردازی آن، برخلاف تصورات منفی والدین و اطرافیان، ممکن است نشانهای از رشد شناختی، احساسات و مهارتهای اجتماعی است و مهم است که آن را درک کنیم.
وقتی دختر کوچکتان با رژ لب یا لاک بازی میکند، واکنش شما تعیینکننده است؛ ممنوعیتِ ناگهانی کنجکاوی را تقویت میکند و برخورد بیقید و شرط، کودک را در معرض خطرات بهداشتی و روانی بزرگسالی میگذارد.



