تبیان، دستیار زندگی

سلام خانم ۳۰ ساله هستم دارای یک فرزندبارها تلاش کردم اهل برنامه نظم تمیزی اراستگی مسمتر باشم اما شکست خوردم،همیشه گفتم نه تنبل نیستم و علت های مختلف رو بهانه کردم اما با فکرکردم ب گذشته تاکنون متوجه شدم تنبل هستم و پشت کار و همت ندارماز کودکی ک درس مشق هایم تل انبار میشد و شب امتحانی بودم تا اتاقم و حتی صفحه مانیتورم ک نامرتب بود و برایم مهم نبود حتی سرشکل خودم و لباسهایم در خانه برایم اهمیتی نداشت، کلا بی نظمی و کثیفی ازارم نمیداد، حتی در زندگی بجز درس خواندن چیزی را جدی پیگیری نکردم و هیچ موقع تا اخر کاری را تمام نکردم،علاقه ب هنر ورزش یا شغلی رو نداشتم بااینکه درسم خوب بود،حتی برای کنکور هم با تشویق و برنامه ریزی کس دیگری رتبه اوردم. کلا تا مجبور نباشم یا احساس نیاز شدید نکنم کاری را جدی پیش نمیبرم،بعد ازدواج و بخصپص بعد بچه این نامرتبی های خانه اشپزخانه سحر خیز نبودن ‌و بارها باعث بحمان شد بارها تصمیم گرفتم اما برنامه را از جایی ببعد ادامه ندادم، الان واقعا خودم هم خسته شدم دلم میخواد زندگیم روتین داشته باشه اما هربار شکست میخورم، مثلا حتی اگر کاری هم نداشته باشم و ظرف کمی هم در سینک باشد اگر ذره ای خسته باشم فوری ول میکنم میرم،کلا از زیر کارها ب بهانه های مختلف در میروم بعد ک جمع شد انجلم میدم، حتی گفتم برای خودم تنبیه تشویق قرار میدم اما بازم تنبیه هارو انجام نمیدم، واقعا ناامید شدم، یک جایی نامرتب باشه بقول معروف روی مخم نیست اما دیگه خودمم خسته شدم و خجالت زده از شوهر و اینده بچهممنون میشم کمکم کنید هرچند ناامیدم

با سلام و وقت بخیر. بنده دانش آموز ۱۶ ساله سمپادی هستم و ۵۰ روز پیش بهترین دوستم رو از دست دادم. الان مشکلم اینه که همیشه به یادشم و خاطراتمون رو مرور می کنم و اصلا نمیتونم فراموشش کنم. راستش الان هم واقعا دوست نزدیکی ندارم و واقعا احساس تنهایی می کنم از این لحاظ. به نظرتون چیکارمی تونم بکنم؟