تبیان، دستیار زندگی

جلد چهارم - صفحه 165 -  خاطره اي از خنثي كردن يكي از توطئه ها در سال 42

صفحه : 165

خاطره اي از خنثي كردن يكي از توطئه ها در سال 42

حركات مذبوحانه

اينقدر حالا راضي شده ايم كه لااقل اينقدر دزدي نكند، اينقدر مال اين ملت را چپاول نكند، اينقدر ظلم به اين ملت نكند.

عرض كردم در ولادت آن آقا، حضرت رسول - سلام الله عليه - آتشكده ها خاموش شد، يا كنايه از اينكه اين مبداء خاموش كردن آتشكده هاي ظلم است ، و ايشان (4)مي خواست اين را روشنش كند. در اطراف يزد تاييد كرده است ، از قراري كه گفته اند،بعض آتشكده ها را. تاريخ را هم تغيير داد؛ و بنا داشت كه اين كارها را يكي بعد ازديگري بكند كه ملت به داد ما رسيد و پايه هاي كنگره هاي قصر كسري فرو ريخت ، كنايه از اينكه ظلم بايد بريزد. ايشان را مي بينيد كه با اين ملت چه كرد؟ چه ظلمها به اين ملت كرد و دارد مي كند؟ حالايي كه اين نفسهاي آخر هست و حركات مذبوحانه است ، حالاتازه يك فكرهايي به كله اش افتاده است ! به اسم كوليها، در كرمان ، و از قراري كه مي گويند به اسم كوليها به اسم بيابانگردها، يك دسته اي آورده اند، حالا اگر يك چيزي به آنها داده باشند و آورده اند نمي دانم ؛ اما نظير مدرسه فيضيه و آن سال كه ديگر ماحاضر بوديم و در قم بوديم كه اين سازمان امنيتيها و اين كماندوها را به اسم "دهقان "هاريختند در مدرسه فيضيه و قرآن آتش زدند، عمامه ها آتش زدند، اشخاص [را] از پشت بام انداختند پايين و از بين بردند با كماندوها، به اسم اينكه دهقانها، دهقانها نمي خواهند؛ديگر آخوند نمي خواهند! اينها ديگر قرآن نمي خواهند! آخوند نمي خواهند! دهقان اينجور است ؟ دهقان هر وقت هم از او بپرسي ، هم قرآن را مي خواهد و هم اسلام [را]؛[آنها] عاشق اسلامند.

دهقانهاي ما اين كماندوها و اينهايي است كه شما تربيت كرديد براي اينكه اسلام رابكوبيد؟ آن وقت آن كار را كردند كه ما بوديم و حاضر وقعه (5) بوديم ؛ حتي منزل ما هم