تبیان، دستیار زندگی

جلد چهارم - صفحه 151 -  جلوه اي از مبارزه علي "ع " با طاغوتها

صفحه : 151

جلوه اي از مبارزه علي "ع " با طاغوتها

احتياج دارد اسلام به اينكه فدا بدهيم براي اين اسلام . از صدر اسلام تا حالا چه نفوس طيبه اي فدايي شدند. حضرت امير كه جنگ كرد و در صفين ، هجده ماه با معاويه جنگ كرد و چه قدرها، بيشتر از ده هزار نفر كشته دادند و كشتند، خيلي بيشتر. معاويه يك مردي بود كه مي گفت كه من مسلمانم و من خليفه پيغمبر بايد باشم و نماز جماعت مي خواند و امام جمعه بود و همه اين كارها را او انجام مي داد، همه اين ظواهر را انجام مي داد؛ معاويه ظواهر را خوب حفظ مي كرد، مثل يزيد نبود كه ظواهرش هم ناجور بود،ظواهر را حفظ مي كرد و اظهار اسلام هم مي كرد. خوب چه شد كه حضرت امير به جنگ او پا شد؟ براي اينكه يك ظالم بود كه مردم را استثمار كرده بود؛ رفته بود شام را گرفته بود مقابل حكومت اسلام ، و مردم را داشت به ظلم و به تعدي وادار مي كرد؛ چپاول مي كرد مال مردم را، بيت المال را. حضرت امير تكليف داشت به اينكه با او جنگ بكند،چه شكست بخورد چه شكست بدهد. حضرت امير ديگر مبالات اين را نداشت كه حالامن كه مي روم ، لعل (2) شكست بخورم . وقتي ديد كه مي تواند حالا مقابل او بايستد، لشكركشيد و جنگ شد و بالاخره هم حضرت امير - در اينجا بايد گفت - شكست خورد.سيدالشهدا - سلام الله عليه - وقتي مي بيند كه يك حاكم ظالمي ، جائري ، در بين مردم دارد حكومت مي كند، تصريح مي كند حضرت كه اگر كسي ببيند كه يك حاكم جائري در بين مردم حكومت مي كند، ظلم دارد به مردم مي كند، بايد مقابلش بايستد و جلوگيري كند هر قدر كه مي تواند؛ با چند نفر، با چندين نفر، كه در مقابل آن لشكر و بساط، هيچ نبود. لكن تكليف اينطور مي دانست كه بايد قيام بكند و خونش را بدهد تا اينكه اين ملت را اصلاح كند، تا اينكه اين علم يزيد را بخواباند و همين طور هم كرد و تمام شد. خونش را داد و خون پسرهايش را داد و اولادش را داد و همه چيزهاي خودش را داد در راه ،براي اسلام . مگر خون ما رنگينتر از خون سيدالشهد است ؟ ما چرا بترسيم از اينكه خون