وقتی خبری از یک حمله یا اتفاق بزرگ و نگران‌کننده می‌شنویم، خیلی طبیعی است که نگران شویم. ترس یک واکنش دفاعی است؛ ذهن و بدن ما را آماده می‌کند برای واکنش به خطر. اما اگر این ترس گسترده و بی‌هدف شود، نه‌تنها کمکی نمی‌کند، بلکه می‌تواند آسیب‌زننده باشد. ترس جمعی می‌تواند مثل موجی باشد که آرامش یک جامعه را با خود می‌برد.

نگین روزبهانی
شنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۳:۵۴
راه‌هایی برای کنترل ترس جمعی در روزهای بحرانی

وقتی خبری از یک حمله یا اتفاق بزرگ و نگران‌کننده می‌شنویم، خیلی طبیعی است که نگران شویم. ترس یک واکنش دفاعی است؛ ذهن و بدن ما را آماده می‌کند برای واکنش به خطر. اما اگر این ترس گسترده و بی‌هدف شود، نه‌تنها کمکی نمی‌کند، بلکه می‌تواند آسیب‌زننده باشد. ترس جمعی می‌تواند مثل موجی باشد که آرامش یک جامعه را با خود می‌برد.  

اما این وضع هم قابل کنترل است به شرطی که همه، از مردم عادی گرفته تا مسئولان، نقش خودشان را جدی بگیرند. خلاف تصور رایج، تنها دولت یا رسانه‌ها مسئول کنترل جو روانی جامعه نیستند. هر شهروند می‌تواند سهم مهمی در مدیریت و کاهش اضطراب عمومی ایفا کند.


چه کارهایی از ما مردم برمی‌آید؟

به شایعه‌ها دامن نزنیم

شاید نیت‌مان خیر باشد، اما وقتی یک خبر تأییدنشده را برای دیگران می‌فرستیم، داریم ناخواسته اضطراب را پخش می‌کنیم. اگر از درستی چیزی مطمئن نیستیم، پخش نکنیم.

مراقب حال خودمان و اطرافیان‌مان باشیم

اگر حس می‌کنیم مضطرب یا آشفته‌ایم، به خودمان فرصت بدهیم. تنفس عمیق، چند دقیقه قدم زدن، گفت‌وگو با یک دوست یا حتی خاموش کردن گوشی برای مدتی می‌تواند کمک بزرگی باشد. اگر کسی در اطرافمان حال خوبی ندارد، فقط کافی‌ست شنونده خوبی باشیم.

ارتباط انسانی را حفظ کنیم

ترس، وقتی تنها هستیم، بیشتر می‌شود. تماس با خانواده، گفت‌وگو با همسایه، حتی یک سلام ساده به فروشنده محله، احساس امنیت می‌دهد.

زندگی عادی را تا حد ممکن ادامه دهیم

کارهای روزمره را کنار نگذاریم. همین کارهای ساده مثل پختن غذا یا مرتب کردن خانه، به ذهن پیام می‌دهند که اوضاع از کنترل خارج نشده.

فقط به منابع معتبر اعتماد کنیم

فضای مجازی پر از تحلیل‌های رنگارنگ است. اما این‌که چه کسی را دنبال می‌کنیم و چه چیزی را باور می‌کنیم، مستقیماً بر آرامش روانی‌مان اثر می‌گذارد.

دولت و رسانه‌ها چه نقشی دارند؟

زود، دقیق، بی‌ابهام حرف بزنند

مردم از نبود اطلاعات یا اخبار متناقض بیشتر از خود حادثه می‌ترسند. شفافیت در اطلاع‌رسانی یعنی اعتمادسازی.

یک مرجع رسمی برای بحران تعیین کنند

در شرایط حساس، فقط یک یا دو نهاد رسمی باید مسئول اطلاع‌رسانی باشند. این‌طوری مردم سردرگم نمی‌شوند.

روان‌شناس‌ها را وارد میدان کنند

برنامه‌های رسانه‌ای فقط نباید خبر باشند. گفت‌وگو با متخصصان روانشناسی، آموزش تکنیک‌های آرام‌سازی و صحبت‌های همدلانه، می‌تواند فضای جامعه را آرام‌تر کند.

فضای مجازی را هوشمندانه مدیریت کنند

نه با فیلتر، بلکه با اطلاع‌رسانی سریع و پاسخ به شایعات. وقتی مردم پاسخ قانع‌کننده ببینند، سراغ منابع غیررسمی نمی‌روند.

در نهایت…

ترس جمعی، واکنشی طبیعی به اتفاقات غیرمنتظره است. اما اگر با آگاهی و همدلی همراه شود، قابل کنترل خواهد بود. هر پیام، هر رفتار، و حتی هر انتخاب ما در این روزها، می‌تواند یا اضطراب بیشتری به جامعه تزریق کند یا اندکی از آن کم کند.

در این روزها، فقط مسئولان نیستند که مسئول‌اند. همه ما سهمی در حفظ آرامش داریم.
 

برچسب‌ها

پیام شما به ما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدیدها

پربحث‌ها