افشای راز از سوی کودکان معمولا نه نشانهٔ فضولی است، نه بی‌تربیتی. بلکه بازتابی است از دنیای درونی آن‌ها؛ دنیایی سرشار از کشف، نیاز به دیده شدن و البته ناآشنایی با مرزهای اجتماعی.

هر چیز تازه‌ برایش مانند کشف کردن است          
بچه‌های کوچیک (مخصوصاً ۳ تا ۵ ساله) تازه دارن یاد می‌گیرن حرف زدن یعنی چی. واسه همین وقتی یه جمله مثل "می‌خوایم بریم مسافرت" یا "بابا پول نداره" می‌شنون، فکر می‌کنن یه گنجه و باید سریعاً به بقیه هم بگن.

دیده شدن = حس مهم بودن
یه بار یه چیزی گفته، همه خندیدن یا تعجب کردن؟ خب مغزش اینو ثبت می‌کنه: «اگه حرف بزنم، بهم توجه می‌کنن. پس من مهمم!» و این حس رو دوست داره.

نمی‌دونه برای کی باید حرف بزنه
برای بچه‌ها فرقی نمی‌کنه طرف کیه؛ فامیل، همسایه یا حتی یه غریبه. درست مثل نقاشی که دوست داره همه اون رو ببینن، ‌ ممکنه حرف‌های خونه رو هم راحت پخش‌کنه؛ پس مهم اینه که از قبل یاد گرفته باشه چه حرف‌هایی رو بیرون از خونه بزنه و چه حرف‌هایی رو نه.

چطور از این بحران، یه فرصت بسازیم؟

 آموزش مرزها: با لحن آروم و قابل فهم براش توضیح بدین که بعضی حرفا فقط مال خونه‌ست.
 قانون‌سازی ساده: با تصویر یا جدول، نشون بدین چی رو می‌تونه بگه، چی رو نه.
 بازی نقش: با بازی کردن نقش مهمون یا غریبه، تمرین کنین کی چی بگه و کی ساکت بمونه.
 

چه راهکارهایی هست؟

کمک گرفتن از خواهر/برادر: ا یه اشاره کوچیک یادش بیارن که وقت گفتن اون حرف نیست.
خودتون الگو باشین: وقتی ببینه شما هم رازای بقیه رو حفظ می‌کنین، یاد می‌گیره که احترام به حریم شخصی چیه.

چند نکته مهم قبل از هر واکنش

دعوا نکنین: تندی باعث می‌شه بچه یا بترسه یا لج کنه.
 سکوت مرموز نکنین: اگه چیزی نگین، نمی‌فهمه چه اشتباهی کرده. باهاش روشن و مهربون حرف بزنین.
 احساساتشو سرکوب نکنین: دعواش نکنین و اجازه بدید حرفاش رو به خودتون بزنه، چون ممکنه حرف‌ها رو جای دیگه ببره، مثلاً توی مدرسه یا پیش دوستاش.

همه‌چی از خونه شروع می‌شه

وقتی بچه یاد بگیره که برخی اطلاعات مخصوص خانواده‌ان، نه‌تنها از دهن‌لقی فاصله می‌گیره، بلکه یکی از مهم‌ترین مهارت‌های زندگی اجتماعی یعنی مرزبندی و حفظ حریم دیگران رو هم یاد می‌گیره و این یعنی ساختن نسلی که هم باهوشه، هم محترمانه حرف می‌زنه، هم بلده کی و کجا چیزی رو بگه یا نگه!