یکی از چالشهای رایج در دوران نوجوانی، بینظمی در محیط شخصی بهویژه اتاق است. اتاقی که پیوسته بههم ریخته و نامرتب باقی میماند، میتواند موجب تنش و درگیری میان والدین و نوجوان شود. از منظر روانشناختی، این بینظمی نمادی از آشفتگی درون نوجوان محسوب میشود و اغلب منعکسکننده تغییرات سریع روانی و عاطفی اوست.
بر اساس منابع مختلف، عواملی مانند اهمالکاری، نیاز به ابراز استقلال، آشفتگی درونی ناشی از تغییرات رشدی و مشکلات پردازش حسی میتوانند باعث بروز این پدیده شوند. همچنین تأکید میشود که والدین با ایجاد الگوی رفتاری منظم، تنظیم قراردادهای شفاف با نوجوان، به کارگیری تشویق و تقویت مثبت و رعایت مراحل گامبهگام در آموزش نظم میتوانند انگیزهی نوجوان را برای مرتب نگه داشتن اتاق خود افزایش دهند. در این میان ملاحظاتی چون تأثیر آشفتگی محیط بر سلامت روانی نوجوان و توجه ویژه به اختلالات احتمالی پردازش حسی نیز مورد توجه قرار گرفته است.
دلایل بینظمی اتاق در نوجوانان
۱. اهمالکاری و تنبلی
یکی از مهمترین دلایل شایع بینظمی نوجوانان، اهمالکاری است؛ به این معنا که نوجوان کار مرتب کردن اتاق را به تعویق میاندازد و انجام آن را بیاهمیت میداند. این مسئله ممکن است ناشی از خستگی، عدم انگیزه یا الویتدهی به فعالیتهای تفریحی برای نوجوان باشد.
۲. نیاز به ابراز استقلال
بسیاری از نوجوانان اتاق بههمریخته خود را نشانهای از استقلال و قلمرو شخصی میدانند. آنها تمایل دارند با عدم ترتیب، حوزهی خصوصی خود را مشخص کنند و از سلطهٔ والدین دور بمانند. چنین رفتاری در واقع به عنوان شکلی از اعتراض یا اعلام خویشتن در دوران گذار از کودکی به بزرگسالی تفسیر میشود.
۳. آشفتگی درونی ناشی از تغییرات رشدی
دوران نوجوانی با تغییرات جسمانی، عاطفی و شناختی همراه است. این تحولات سبب میشود نوجوان نتواند در مدیریت امور روزمره مانند مرتب کردن اتاق تمرکز کافی داشته باشد و این آشفتگی درون به بیرون، در قالب شلختگی اتاق بروز کند.
۴. مشکلات پردازش حسی
برخی نوجوانان دچار اختلالات پردازش حسی هستند که باعث میشود برای انجام وظایفی چون سازماندهی وسایل دچار دشواری شوند. این مشکلات میتواند شامل حواسپرتی، ناتوانی در تمرکز طولانی و یا حساسیت بیش از حد به محرکهای محیطی باشد.
۵. تأثیر الگوبرداری از والدین
اگر والدین یا اعضای خانواده محیط خانه را خود مرتب نمیکنند یا خود بینظم هستند، نوجوان نیز نمیتواند ارزش و ضرورت این کار را درک کند. الگوبرداری از رفتار نامنظم والدین، یکی از عوامل کلیدی در شکلگیری عادات بینظمی در نوجوانان است.
موانع روانشناختی و محیطی
۱. نداشتن استقلال در سایر حوزهها
گاهی نوجوان احساس میکند در بخشهای مختلف زندگی تحت کنترل والدین است و بینظمی اتاق، تنها حوزهای است که میتواند تصمیم بگیرد. بنابراین مرتب نکردن اتاق را تا حدی حفظ حقوق خود میداند.
۲. احساس ناکارآمدی و نداشتن اعتماد به نفس
نوجوانی که فکر میکند توانایی مدیریت امور شخصی را ندارد، حتی شروع مرتبکردن را طاقتفرسا میبیند. این مسئله منجر به سرریز شدن زمان به تعویقافتاده و در نهایت انباشت آشفتگی در اتاق میشود.
۳. محیط فیزیکی نامناسب
فضای کم، کمدهای بدون نظم داخلی یا نبود جعبهها و قفسههای مناسب برای نظمدهی، میتواند انجام مرتبسازی را دشوار سازد. اگر نوجوان مکانی برای نگهداری منظم وسایل نداشته باشد، انگیزهای برای مرتبکردن نخواهد یافت.
تکنیکها و راهکارهای آموزش نظم به نوجوان
۱. ایجاد الگوی رفتاری منظم در خانواده
والدین باید خود الگوی نظمگرایی باشند. وقتی نوجوان مشاهده میکند والدین به طور مستمر خانه را مرتب میکنند و ارزش نظم را رعایت میکنند، به تدریج اهمیت این موضوع در ذهن او شکل میگیرد. اگر خود والدین نیز مرتب نباشند، نمیتوانند از نوجوان انتظار تغییر داشته باشند.
۲. تنظیم قرارداد واضح والد-فرزند
تشکیل یک قرارداد مکتوب یا شفاهی بین والدین و نوجوان در مورد نظم و ترتیب اتاق میتواند کمک کند تا نوجوان بداند در صورت عدم انجام وظیفه چه عواقبی خواهد داشت. بهعنوان مثال والدین میتوانند شرط کنند که در صورت عدم مرتب کردن اتاق، از امتیاز خاصی مانند استفاده از تلفن همراه یا حق بازی با دوستان محروم شود. این شیوه باعث میشود مسئولیتپذیری نوجوان تقویت گردد.
۳. آموزش مرحله به مرحله و تعیین زمان مشخص
به جای انتظار برای یک بار مرتبکردن کامل، کار را به مراحل کوچک تقسیم کنید. ابتدا به نوجوان بیاموزید که روزانه ۵ تا ۱۰ دقیقه را صرف برداشتن وسایل اضافی از روی تخت یا کف اتاق کند. سپس این زمان را به مرور افزایش دهید.
همچنین باید زمانی ثابت در برنامه روزانه برای این کار مشخص شود؛ مثلاً پیش از خواب یا بعد از مدرسه.
۴. استفاده از تشویق و تقویت مثبت
هنگامی که نوجوان اتاقش را مرتب میکند، لازم است والدین تلاش او را تحسین کرده و پاداش بدهند. این پاداش میتواند کلامی (تمجید کردن) یا مادی (هدیهٔ کوچک، خرج توجیبی بیشتر و…) باشد تقویت مثبت انگیزه نوجوان را برای تکرار رفتار افزایش میدهد.
۵. فراهم کردن ابزارها و وسایل سازماندهی
تأمین جعبهها، کشوهای پلاستیکی، قفسهها و سبدهای مخصوص میتواند نظمدهی را آسانتر کند. به نوجوان کمک کنید تا برای هر نوع وسیله جا و مکان مناسبی تعیین کند؛ مثلاً دفتر و کتابهای درسی در یک قفسه و لباسها در یک کشو قرار گیرند. وجود فضای مناسب، انگیزهٔ مرتبسازی را تقویت میکند.
۶. تأکید بر اهمیت نظم در سلامت روانی
والدین میتوانند به نوجوان توضیح دهند که اتاق مرتب و منظم به کاهش استرس، افزایش تمرکز و بهبود خواب کمک میکند. ارائه چند منبع یا مقاله کوتاه پزشکی-روانشناختی دربارهٔ تأثیر نظم محیط بر کیفیت زندگی، ممکن است در متقاعدسازی او مؤثر باشد.
۷. مدیریت احساس استقلال نوجوان
به جای تحمیل دستورهای مکرر، دربارهٔ اهمیت نظم با نوجوان گفتگو کنید و به او اختیار دهید تا خود روش مناسب را انتخاب کند. والدین میتوانند پیشنهاد کنند که هر هفته هردو نظر بدهند و برای نظمدهی قواعدی را با توافق هم تدوین کنند. در این حالت نوجوان احساس میکند اختیار دارد و مجبور نیست صرفاً تحت امر والدین باشد.
۸. در نظر گرفتن مشکلات پردازش حسی
اگر به نظر میرسد نوجوان واقعاً در تمرکز یا سازماندهی وسایل مشکل دارد، بهتر است از مشاور یا روانشناس کمک بگیرید تا شرایط خاص او بررسی شود. برخی نوجوانان ممکن است مبتلا به اختلال نقص توجه/بیشفعالی یا مشکلات پردازش حسی باشند که بدون مداخلات تخصصی نمیتوانند محیط خود را سامان دهند.
به این نکات توجه کنید
- اگر بینظمی اتاق ناشی از اختلالات روانی یا پردازش حسی باشد، حتماً با یک متخصص مشورت کنید و روشهای درمانی و حمایتی مناسب را دریافت نمایید.
- از اعمال زور و تحکم پرهیز کنید. یادآوریهای مکرر بدون ارائهٔ راهنمایی عملی، معمولاً نتیجه معکوس دارد و نوجوان را به مقاومت بیشتر وا میدارد.
- اگر خود والدین نظم کافی ندارند، ابتدا رفتار خود را اصلاح کنند؛ چرا که نوجوانان بیشتر از صحبت، از رفتار والدین الگوبرداری میکنند.
- توجه کنید که هدف اصلی ایجاد نظم در اتاق، ارتقای مسئولیتپذیری و استقلال نوجوان است، نه صرفاً زیبایی ظاهری محیط
- با بهکارگیری ترکیبی از تکنیکهای فوق و پیگیری مستمر، میتوان به تدریج رفتار مرتبسازی را در نوجوان نهادینه ساخت و از درگیریهای بیثمر در منزل جلوگیری کرد.
پیام شما به ما