قصهگویی از دیرباز ابزار انتقال فرهنگ، ارزشها و دانش بین نسلها بوده است. روانشناسانی مانند باندورا، پیاژه و ویگوتسکی بر تعامل کودک با محیط و تأثیر آن بر رشد شناختی و عاطفی تأکید دارند. قصهگویی با فراهم کردن زمینهای برای پرسش، پاسخ و تبادل معنا، بستر مناسبی برای رشد همهجانبه فراهم میآورد.
چرا قصهگویی مهمه؟
- زمینهساز رشد زبانی
- رشد مهارتهای گفتاری اولیه
- آمادگی برای خواندن
- دارای طیف واژگان وسیعتر
- توانایی ساخت جملات پیچیدهتر
- بهبود تواناییهای شناختی
- رشد مهارتهای اجرایی
- توسعه مهارتهای عاطفی
- فرصتی برای همدلی
- تنظیم بهتر هیجانات
- رشد مقاومت روانی
- کاهش اضطراب و ترس
- ایجاد عادت مطالعه
- کاهش بیخوابیهای رفتار
چه قصههایی برای چه سنی؟
- نوزادان و نوپایان (تا ۳ سال) : قصهها باید ساده، کوتاه، تصویری و رنگارنگ باشند؛ مثل شعرهای کودکانه، داستانهای ریتمدار یا کتابهای لمسی
- کودکان پیشدبستانی (۳ تا ۶ سال) : داستانهای ساده با شخصیتهای کارتونی و پیامهای اخلاقی
- سنین دبستان (۶ تا ۱۰ سال) : میتوانند قصههای طولانیتر، پیچیدهتر و با مفاهیم انتزاعیتر را درک کنند
-
برای بهرهمندی بهتر ...
روزانه ۱۵ تا ۲۰ دقیقه قصهگویی
داستان نباید فقط شنیدنی باشه --» تعامل دوطرفه (شامل پرسش، بحث و تشویق به بیان نظر کودک)
-
پیام شما به ما