ما یک ملت زندهایم. اگر زندهایم، باید زندهدل باشیم؛ باید بفهمیم چه بر سر زمینمان آمده. آب نیست، عزیزان!. این یک زنگ هشدار فاجعه است که آرامآرام دارد صدایش بلند و بلندتر میشود. و اگر امروز بیدار نشویم، فردا خیلی دیر است.
واژه «عقیل» در زبان عربی به معنای صاحب عقل، خرد و تدبیر است و واژه «عقیله» مؤنث آن به شمار میرود و همان معنا را در دارد. این لقب شریف، به حضرت زینب سلاماللهعلیها نسبت داده شده؛ چرا که یکی از برجستهترین ویژگیهای وجودی آن بانوی بزرگوار، عقل، دوراندیشی و قدرت تدبیر ایشان در دشوارترین شرایط تاریخ اسلام بود.
همۀ ما در زندگی کار میکنیم. بعضی برای نان شب، بعضی برای موقعیت اجتماعی، بعضی هم صرفاً برای پر کردن وقت. اما آیا تا به حال فکر کردهاید که این رفتوآمد روزانه به محل کار، این تلاش و عرقریزی، این ساعتها نشستن پشت میز یا ایستادن در کارگاه، چه جایگاهی در نظام معنوی و اجتماعی شما دارد؟
پیامبر صلیاللهعلیهوآله لباسهای ساده، پاکیزه و متناسب میپوشیدند؛ نه برای تجمل، بلکه برای وقار و فروتنی
آنچه از میراث فکری امام جعفر صادق علیهالسلام درباره اقتصاد و تجارت به دست ما رسیده، صرفاً مجموعهای از موعظههای اخلاقی نیست. با یک چارچوب بههمپیوسته روبهروییم که دو لایه مکمل را همزمان فعال میکند: از یکسو قواعد حقوقی و فقهی دقیق برای معاملات، و از سوی دیگر فضیلتها و هنجارهای اخلاقی که از حداقلهای قانونی فراتر میروند تا هم کارایی اقتصادی را بهبود دهد و هم کرامت انسانی و عدالت را در فعالیتهای تجاری پاس بدارد.
اگر خانواده را «مدرسه امید» بدانیم، خانه امام حسن عسکری علیهالسلام در سامرا نمونهای درخشان از اداره خانواده زیر شدیدترین نظارتهاست؛ پدری که باید هم امنیت خانه را حفظ کند، هم ایمان و اخلاق را در دلها بپرورد، و هم فرزندی را تربیت کند که به تعبیر شیعه، وارث رسالت هدایت در آخرالزمان است. مرور این سیره، برای خانوادههای امروز، در عصر نظارت دیجیتال و اضطرابهای اجتماعی، شگفتانه الهامبخش است.
خانواده امام حسن عسکری علیهالسلام در سامرا، الگویی درخشان از «مدرسه امید» بود؛ خانهای که زیر شدیدترین نظارتها اداره میشد، اما امنیت، ایمان و اخلاق در آن زنده بود. در شرایطی که نظارت دیجیتال و اضطرابهای اجتماعی، خانوادهها را در بر گرفته، نگاهی به سیره تربیتی امام یازدهم میتواند الهامبخش باشد.
امیرالمؤمنین علیهالسلام در مقام حاکم، میان مخالفت مدنی و خشونت مسلحانه فرق میگذاشت؛ تا جایی که سخن و نقد بود، با سعهصدر و حقوق شهروندی همراهی میکرد؛ اما هرجا خون مردم، راهها و نظم عمومی در خطر میافتاد، بیاغماض و بر مدار قانون ایستاد.



