اختلالات عصبی مانند بیماری پارکینسون یکی از چالش‌های عمده پزشکی در عصر حاضر به شمار می‌روند. این اختلالات، با تأثیرات گسترده بر کیفیت زندگی بیماران و خانواده‌های آنان، نیازمند تحقیقات و درمان‌های نوآورانه هستند. بیماری پارکینسون که به علت تخریب سلول‌های عصبی تولیدکننده دوپامین در مغز به وقوع می‌پیوندد، با علائم مختلفی از جمله لرزش‌های غیرارادی، اختلالات حرکتی و کاهش توانایی‌های شناختی همراه است.

 باتوجه‌به پیشرفت‌های اخیر در علوم پزشکی و فناوری، درمان‌های نوینی در حال ظهور هستند که امیدوارکننده به نظر می‌رسند. این پیشرفت‌ها شامل تکنولوژی‌های جدید در دارورسانی، روش‌های مدرن جراحی و نوآوری‌های ژنتیکی و سلولی است که می‌تواند تغییرات چشمگیری در مدیریت و درمان این اختلالات ایجاد کند. در این گزارش، به بررسی جدیدترین دستاوردها و روش‌های درمانی در زمینه پارکینسون و اختلالات عصبی خواهیم پرداخت و چالش‌ها و فرصت‌های موجود در این حوزه را تحلیل خواهیم کرد.

 شتاب‌دهی کشف داروهای پارکینسون با هوش مصنوعی

 یک روش جدید مبتنی بر هوش مصنوعی توانسته فرایند شناسایی داروهای جدید برای درمان پارکینسون را سرعت ببخشد. این تحقیق که در مجله Nature Chemical Biology منتشر شده، نویدبخش این است که درمان‌های جدید سریع‌تر به بیماران و آزمایش‌های بالینی خواهند رسید.

 فرایند کشف دارو برای بیماری‌های جدید معمولاً بسیار کند و پرهزینه است. از مراحل اولیه آزمایشگاهی تا تأیید نهایی یک دارو برای استفاده در بیماران، معمولاً ۱۰ تا ۱۵ سال زمان نیاز است.

 اما تکنیک‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین به شتاب‌دهی این روند کمک کرده‌اند و در زمینه‌های مختلفی مثل سرطان و بیماری‌های دیگر نیز مؤثر بوده‌اند.

 در پارکینسون، یکی از روش‌های اصلی شناسایی دارو، پیداکردن مولکول‌هایی است که تجمع پروتئین آلفا سینوکلئین را متوقف می‌کنند؛ این پروتئین با بیماری پارکینسون ارتباط دارد. مطالعه اخیر نشان می‌دهد که هوش مصنوعی این فرایند را بسیار ارزان‌تر و سریع‌تر کرده و ترکیبات مؤثری را برای آزمایش‌های بعدی معرفی کرده است.

 گامی نو در درمان پارکینسون و اختلالات عصبی/ تراشه‌ای که عضلات را کنترل می‌کند

 دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو به‌تازگی دستگاهی کاشتنی را معرفی کرده‌اند که می‌تواند به بیماران مبتلا به پارکینسون کمک کند تا هم مشکلات حرکتی روزانه و هم بی‌خوابی شبانه را مدیریت کنند. این روش که با نام «تحریک عمیق مغزی تطبیقی» یا aDBS شناخته می‌شود، از هوش مصنوعی برای نظارت بر فعالیت مغز و تنظیم علائم استفاده می‌کند. وقتی دستگاه علائم را تشخیص دهد، با پالس‌های الکتریکی دقیق به آن پاسخ می‌دهد.

 این روش جدید، مکمل داروهایی است که بیماران پارکینسون برای مدیریت علائم خود مصرف می‌کنند. با این تفاوت که در هنگام اثربخشی دارو، تحریک دستگاه کاهش‌یافته و با کاهش تأثیر دارو، بیشتر تحریک می‌شود تا از بازگشت علائم جلوگیری کند.

 این اولین‌بار است که یک دستگاه کاشتنی با بازخورد لحظه‌ای، به طور موفقیت‌آمیز در بیماران پارکینسونی که فعالیت‌های روزمره خود را انجام می‌دهند، آزمایش شده است. این دستگاه با دریافت سیگنال‌های مغزی به‌صورت مداوم، علائم را به‌محض ظهور کاهش می‌دهد. بیماران همچنین می‌توانند دستگاه را با یک کنترل دستی خاموش یا تنظیم کنند.

 این فناوری جدید، علاوه بر کنترل مشکلات حرکتی، پتانسیل بهبود خواب بیماران را نیز دارد. بر اساس یک مطالعه که امسال در Nature Communications منتشر شد، دستگاه aDBS توانسته علائم بی‌خوابی را نیز کاهش دهد. این یافته مهم است؛ زیرا بی‌خوابی و اختلالات خواب از مشکلات شایع در بیماران پارکینسونی هستند.

 طبق گزارش‌ها، هنوز درمان قطعی برای پارکینسون وجود ندارد و داروها فقط علائم مانند لرزش و سفتی عضلات را کنترل می‌کنند.  یادگیری ماشینی روند کشف داروها را سرعت بخشیده و باعث شده بتوانیم به طور هم‌زمان روی چندین پروژه کار کنیم، زیرا زمان و هزینه‌ها به‌شدت کاهش‌یافته است.

 البته اضافه‌شدن ترکیبات جدید ممکن است در برخی موارد، روند کلی را کندتر کند، اما همچنان این نوآوری‌ها نویدبخش پیشرفت‌های بزرگی در درمان پارکینسون هستند.

 https://www.ucsf.edu/news/۲۰۲۴/۰۸/۴۲۸۲۴۶/taming-parkinsons-disease-intelligent-brain-pacemakers
  https://www.forbes.com/sites/victoriaforster/۲۰۲۴/۰۴/۱۸/ai-identifies-new-potential-treatments-for-parkinsons-disease/