اجبار کودک به غذا خوردن نهتنها فایدهای ندارد، بلکه میتواند به رابطه او با غذا آسیبزده و باعث بیزاری، اضطراب، پرخوری یا چاقی در آینده شود. کودک باید یاد بگیرد به احساس گرسنگی و سیری خودش اعتماد کند، نه به فشار دیگران. فضای آرام و محترمانه بهترین راه برای تربیت تغذیهای سالم است.
رفتارهای اجباری چه شکلی دارند؟
- زور گویی فیزیکی یا کلامی: گذاشتن غذا در دهان و اجبار به بلع؛ «همه بشقابتو باید بخوری!»
- وعده جایزه یا تهدید :اگه نخوری، بستنی نداریم!
- مقایسه یا شرمندگی: ببین خواهرت غذاش رو کامل خورده!
- غذا دادن با احساس گناه: مامان زحمت کشیده، باید بخوری!
این کارها ممنوع است
- تنبیه کودک بهخاطر کمخوری
- غذا دادن همراه با دعوا یا تحقیر
- مجبور کردن کودک به خوردن بیشتر از نیازش
- نادیده گرفتن علائم سیری
این کارها کمک میکند
- کاهش استرس هنگام غذا: فضای آرام، بدون تلویزیون و دعوا
- حق انتخاب بدهید: بگذارید خودش میزان غذا را انتخاب کند
- تشویق به امتحان کردن: نه تمام کردن، فقط چشیدن کافی است، هر تلاشی برای چشیدن غذا را تحسین کنید
- با هم غذا بخورید: غذاهای خانوادگی احساس امنیت میدهند
- احترام به سیگنالهای بدن کودک: اگر گفت سیرم، باورش کنید
توصیه علمی و جهانی
- WHO و AAP: تغذیه باید "پاسخگو" باشد؛ یعنی متناسب با احساس گرسنگی و سیری کودک، نه دستور والدین.
- مطالعات جدید: سبکهای تغذیهای اقتدارگرایانه و اجباری، ارتباط معناداری با افزایش BMI و خطر چاقی در کودکان بین ۲ تا ۶ سال دارند.
راهکار اصلی: تغذیهی محترمانه، حمایتگر و بدون تنش.
پیام شما به ما