دلشوره های زیادی را رد کرده بودیم و زیاد دل دل کرده بودیم تا به یک اصلح رای بدهیم و اسم سید ابراهیم رییسی را دست آخر مهر کرده بودیم به برگه. همان روزها بود که کرونا، همان مهمان ناخوانده، وادارشان کرده بود با ماسک بنشینند جلوی کاندیدای کشور و از دغدغه‌هایشان بگویند و او بشنود. کسانی که به زور ۱۸ ساله بینشان پیدا می‌شود و اصلا رای‌شان اعتبار ندارد ولی برای آقای نامزد ریاست جمهوری مهمند که رقبایش پشت سرش می‌گویند دارد شوآف (خودی نشان می‌دهند) می‌کند. شوآفی که بارها و بارها تکرار شد و ثابت شد که قرار نیست ختم به یک جلسه تشریفاتی شود. او واقعا به دانش آموزان و نوجوانان برای پیشرفت آینده کشور امیدوار بود. این حس مثبت بین نوجوانان را در کلامش و در جلساتی که آبان هرسال داشت هم می‌توانستیم ببینیم. امسال هم همین بود. سید ابراهیم رییسی تنها رییس جمهوری بود که شخصا دستور تشکیل «شورای عالی جوانان و نوجوانان» را به وزارت ورزش و جوانان داد و اهمیت این قشر را درک کرده بود و احتمالا این بزرگترین کاری بود که در دوران ریاست او برای دانش آموزان و نوجوانان اتفاق می افتاد. در تمام دیدارهای او با دانش آموزان، رئیسی نوجوان را پرسشگر و کنشگر می دانست و بر چند توصیه تاکید داشت: ۱.تاکید بر عملیاتی شدن سند تحول بنیادین آموزش و پرورش ۲.تاکید و التزام بر روحیه پرسشگری در نوجوانان ۳.الزام حمایت از ورزش قهرمانی در مدارس و خرید تجهیزات ورزشی ۴.تاکید بر باور به آینده ساز و امید آفرین بودن نسل نوجوان ۵.تاکید بر تقویت هنرستان‌ها ۶.الزام بر فعال کردن دیپلماسی نوجوانان با کشورهای مختلف و همسو ۷.تاکید برشنیدن روایت پیشرفت کشور از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها ۸.اهتمام بر دیدار با دانش آموزان تشکل ها و شنیدن حرفهای آنها در سال ۱۴۰۰، ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ ۹.التزام بر مشاهده و تبیین دستاوردهای کشور در ابعاد مختلف و... همه این موارد و مواردی که در بین اخبار شهادت او و دیدارهایش با دانش آموزان گم شده تاکیدات و ملاحظاتی است که رییس‌جمهور درباره قشر نوجوان داشت و تکرارش می کرد.