یکی از راههای شناخت معصومین، شناخت القابی است که از سوی خدا به حضرات اختصاص داده شده و هر کدوم اشاره به یکی از کمالات یا ماموریتهایی داره که در عالم داشتن. امام هشتم، حدود ۲۰ لقب زیبا و بامعنی دارن اما این ۴ تا لقب از همه مشهورترن: «رضا»، «رئوف»، «غریب الغربا» و «ضامن آهو». هر کدوم از این القاب، دریچهای از فضایل و عظمت حضرت رو به روی ما باز میکنن.
پای رازی بزرگ در میونه
شاید فکر کنین که چون امام هشتم به مقام تسلیم و رضا رسیدن به این لقب، ملقب شدن. البته که همۀ امامان به مقام رضا رسیدن، ولی چرا این لقب فقط به ایشون اختصاص پیدا کرده؟ سِرّش اینه که هر کی بخواد تو عالم به این مقام برسه، واسطهاش امام رضاست. به قول استاد جوادی آملی: «علی بن موسی نه چون به مقامِ رضا رسیده، به این لقب ملقّب شده است؛ بلکه چون دیگران را به این مقام میرسانَد، ملقّب به رضا شد.»
مثل یه آغوش گرم برای همه
طبق روایات، خدا صد جزء مهربانی داره اما فقط یک صدمش رو به مردم دنیا بخشیده. ولی اهل بیت علیهمالسلام تمام صد جزء رحمت خدا رو نمایندگی میکنن. با اینکه همۀ امامان، معدن رحمت خدا هستن اما چرا فقط امام هشتم به این لقب مشهور شده؟ دلیلش رو علامه طباطبایی اینطور بیان کردن: «چون رأفت امام رضا علیهالسلام حسی است.» یعنی آدم، مهربونی حضرت رو خیلی زود با تمام وجودش حس میکنه.
نه فقط ضامن آهو که شفیع عالمَینی
یکی از القابی که مردم به امام رضا علیهالسلام دادن و از طرف خدا نیست «ضامن آهو» ست. عین این ماجرا در منابعی شیعی نیومده ولی مشابه اون برای امام سجاد و امام صادق علیهماالسلام نقل شده. ماجرای مادهآهویی که در دام شکارچی گرفتار شده و به حضرت پناهنده میشه. امام پیشنهاد مبلغی بیش از بهای آهو رو به شکارچی میکنه ولی او نمیپذیره. دست آخر، امام خودش را به صورت گروگان در اختیار شکارچی قرار میده و او که این وفای به عهد رو میبینه به دست و پای حضرت میافته و عذرخواهی میکنه.
معرفت به امام غریب، کلید بهشته
مردم، امام رو با لقب «غریب الغربا» صدا میزنن اما در روایات فقط لقب «غریب» برای حضرت ذکر شده. دلیلش هم روشنه؛ مأمون عباسی به زور، حضرت رو از شهر آباء و اجدادی مدینه به غربت خراسان فرستاد. یه روایت هم از امام صادق علیهالسلام نقل شده که فرمودن: «من زائری رو که بدونه فرزندم ولیّ خداست و غریب و شهید از دنیا رفته، دستگیری میکنم و همراه خود به بهشت میبرم.»
