ساختارهای اقتصاد جهانی در برخی حوزه‌ها بیشتر به ضرر مردان و پسران است و باعث کاهش کیفیت زندگی آن‌ها شده است؛ در این‌جا، ۷ عامل کلیدی بررسی می‌شود.

هوش مصنوعی و کاهش امنیت شغلی مردان

پیشرفت هوش مصنوعی، بیشتر مشاغل مردانه در حوزه‌های تولید، حمل‌ونقل و خدمات را تحت تأثیر قرار داده (گزارش مؤسسه آینده کار، ۲۰۲۴). همچنین، براساس داده‌های سازمان جهانی کار (ILO)، قراردادهای موقت در میان مردان ۱۸ تا ۳۵ سال، از ۲۲ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۴۱ درصد در سال ۲۰۲۵ افزایش یافته است. در ایران هم نداشتن امنیت مالی، مانعی جدی برای ازدواج پسران است.

نابرابری اقتصادی و کاهش شانس ازدواج مردان طبقه متوسط

افزایش تورم و کاهش قدرت خرید در ایران و جهان، به‌ویژه در طبقه متوسط، فرصت‌های ازدواج را برای مردان کاهش داده است. پدیده هایپرگامی (تمایل زنان به ازدواج با مردان هم‌طبقه یا بالاتر) نیز باعث شده بسیاری از دختران، پسران هم‌طبقه خود را نپذیرند و به‌دنبال ارتقای موقعیت خود از طریق ازدواج باشند.

کاهش حمایت اجتماعی و خانوادگی از پسران

نقش پدران در حمایت شغلی و تربیتی پسران کاهش یافته است. در آمریکا تنها ۳۵٪ پسران نوجوان گفته‌اند که پدرشان در یافتن شغل به آن‌ها کمک کرده (در مقابل ۵۵٪ در دهه ۹۰). نبود پدر، ترک تحصیل و رفتارهای پرخطر را افزایش می‌دهد. در ایران نیز ۴۰٪ نوجوانان مراکز اصلاح و تربیت، در خانواده‌های بدون پدر رشد کرده‌اند. خانواده‌های تک‌والد نیز پسران را با حمایت کمتر روبرو می‌کنند.

افزایش بیکاری در سنین ازدواج

نرخ بیکاری مردان ۲۵ تا ۵۴ ساله در کشورهای پیشرفته از ۴.۱٪ در ۲۰۰۰ به ۶.۷٪ در ۲۰۲۳ رسیده است. در ایران هم در سال ۱۴۰۲ نرخ بیکاری مردان به ۹.۸٪ رسید؛ بالاترین رقم در دو دهه اخیر. این وضعیت شانس ازدواج و ثبات زندگی را کاهش می‌دهد.

رشد قیمت مسکن

بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۳ قیمت جهانی مسکن سالانه ۵.۶٪ رشد داشته، در حالی که دستمزدها فقط ۲.۱٪ افزایش یافته‌اند. در تهران، قیمت هر متر مسکن طی پنج سال گذشته ۴ برابر شده، اما حقوق ماهیانه فقط ۲.۵ برابر. از آن‌جا که تهیه مسکن در فرهنگ بسیاری از جوامع، از وظایف مردان است، این روند فشار مالی زیادی بر آن‌ها وارد می‌کند.

 کاهش انگیزه تحصیل در پسران

بر اساس گزارش یونسکو (۲۰۲۳)، ۵۵٪ فارغ‌التحصیلان دانشگاهی جهان زن هستند. در ایران نیز سهم دختران در کنکور دولتی از ۴۸٪ در ۱۳۸۰ به ۶۲٪ در ۱۴۰۲ افزایش یافته است. پسران به‌دلیل انتظارات اقتصادی و جذابیت شغل‌های زودبازده، زودتر تحصیل را رها می‌کنند؛ که این مسئله موقعیت شغلی آینده‌شان را تهدید می‌کند.

کاهش قدرت خرید طبقه متوسط

پس از بحران ۲۰۰۸، قدرت خرید در کشورهای OECD حدود ۸٪ کاهش یافته است. در ایران نیز بین سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۲ قدرت خرید کارمندان حدود ۳۵٪ افت داشته. با وجود کاهش فقر مطلق، فشار بر طبقه متوسط، که مردان عمدتاً بار مالی آن را به دوش می‌کشند، بیشتر شده است.