یکی از موارد مهمی که در مقالات و آموزه‌های مختلف تربیتی به آن اشاره می‌شود، نقش پدر و بازی کردن او با فرزندان است. به طور کلی با استفاده از بازی، مفاهیم متعددی را به بچه‌ها می‌توان یاد داد، اما نقش پدر از اهمیت ویژه‌ای برخورددار است.

دختر و پسر ندارد بازی کردن پدر با دختر و پسر شاید تفاوت‌هایی داشته باشد، اما در کل هدف نهایی از بازی کردن، ایجاد ارتباط عمیق و پر احساس با فرزندان است که برای هر دو جنسیت اهمیت دارد. ممکن است بر اساس دختر و پسر بودن آن‌ها موضوع بازی و شیوه برخورد کمی تغییر کند، اما نتیجه در هردو یکسان است.

پدران بیشتر بازی‌هایی که مبتنی بر فعالیت‌های جسمی و مسابقه‌ای هستند را انجام می‌دهند. مثلا بیشتر پدرها هستند که با فرزندشان توپ‌بازی می‌کنند یا با او مسابقه دو می‌دهند! از طرفی معمولا پدرها روی مهارت‌های ریاضی و علمی بچه‌ها کار می‌کنند.

دیوید الکیند، روانشناس آمریکایی در کتابی که درباره تاثیر بازی روی زندگی بچه‌ها نوشته، می‌گوید: بازی‌هایی که پدران انتخاب می‌کنند، عموما بیرون از خانه هستند یا جنب‌وجوش بیشتری دارند. از طرفی چون پدرها در زمان‌های مشخصی که از سرکار به خانه برمی‌گردند یا آخر هفته‌ها با بچه‌ها بازی می‌کنند، کودک با مفاهیمی مثل صبر هم آشنا شده و این انتظار برای گذراندن یک زمان مشخص با پدر روی حس ارزش مثبت به خود آن‌ها هم تاثیر می‌گذارد.

از آن‌جایی که پدرها زمان کمتری را در خانه هستند، گذراندن وقت با بچه‌ها باعث شکل‌گیری علایق و مهارت‌های مشترک می‌شود و اثر تعاملی بالایی هم دارد. بازی کردن موقعیت‌های عالی برای ایجاد و تقویت ارتباطات عاطفی بین آنها می‌شود و که روی اعتماد به نفس و توسعه هویت فرزندان بسیار موثر است.