اسوه عفاف زهى حرم كه بــــود قبّـــه‌اش سـراج امم زهى حرم كه بر افلاك بـر زده است علَم رواق آن به شــرافت نــمودِ بیـت و مقـام زمین آن به فضیــلت مثـال حـجـر و حرم نسیم آن هــمه جـان پرور و نشـاط انگیز هــواى آن همــه آرام‌بـــخش درد و الـم زهـى حرم كه بـــود مرقـــد حبیبـه حق كریـــمه دو ســــرا بـــانوى فرشته خدم جنــاب فاطمــــه دخـــت فواطم عظمى مــلاذ عالمیـــان و مطــاف عُرْب و عجم زنـــى چــگونه زنى فخــر بانـوان جهان زنـــى چـــگونه زنى كــز خدا بود ملهم زنـــى چـــگونه زنى پــرتو جلال رسول زنـــى چــگونه زنى معـــدن سخا و كرم زنـــى چــگونه زنى سرو بـــوستان بتول زنـــى چــگونه زنى شبــه‌ هاجر و مـریم زنـــى چــگونه زنى اســوه حیـا و عفاف سر ســـران و اكـابر به پیشگــاهش خـم اَیا كــــریمه آل نبـــىّ و بیــــت ولـــىّ اَیا امیــنه پــــروردگار و غـــــوث امـم اَیا نـــهال بــــرومند دوحـــه یاسیــــن نبـــى خصــال و على فطرت و ستوده شیَم تو را به اسم اعظم حق مصطفى رسول خدا تـــو را بــه حــق على شاه دین پناه، قسم تـــو را بـه عصـمت زهرا و عزّت حسنین تـــو را بـه حضــرت سجّـــاد، نیّر اعظم تـــو را بــه باقر و صــادق امام دین پرور تـــو را بــه بـــاب گــرامیت ملجأ عالم به حـــق رهبــر هشتــم، پناه خلق جهان بــزرگ حجــت گیتــى مـــدار نور اتم به نــور دیـــده او حضــرت جواد و نقى به حــق عســكرى و حــق رهبــر خاتم امام مهــــدى مـــوعود منـــجى گیـــتى یــــگانه نخبــــه اولاد حضـــــرت آدم همان كه پر كنـد از عدل و داد روى زمین ز بعــد آنـكه شود پر زظلم و جور و ستم به حال «لطفى صافى» نظر كنید كه هست ز هـــول روز قیـامت اسیــــر غصه و غم به مسلمیــن گرفـــتار در حجـاز و عراق كه از جفـــاى عــــدو روزشان بود مُظلم عنایـــتى بنمــایید و قـــاهرانه كنیـــــد زكعبـــه و ز حـــرم، قطـع دست نامحرم زنید ریشــه صدامیــــان كافــــر كیـش تمامشـــان بفـــرستید در دیـــار عــــدم درود مـا بــه رسـول و به اهل بیت رسول كه هسـت منــطق ما در مدیحــشان ابكم نصیب دشـــمن اسلام ضعف و سســتى باد نصیب لشـــكر دیــن خـــدا ثبــات قـدم بخش عترت و سیره تبیان شاعر: حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی