خیلی از طلاقها نه از خیانت، فقر یا خشونت، بلکه از ناتوانی زوجها در درک و آرامکردن یکدیگر در لحظات بحرانی آغاز میشوند؛ جایی که واکنشهای دفاعی سیستم عصبی جای گفتوگو را میگیرد و رابطه بهجای ارتباط، وارد حالت بقا میشود. پس اگر رابطهتان گاهی سخت میشود، به این معناست که سیستم عصبیتان دارد سعی میکند از شما محافظت کند.
وقتی مغز دنبال بقاست، قلب توانِ همدلی ندارد
وقتی زوجی دچار اختلاف میشوند، اولین فرض این است که یا بلد نیستند درست حرف بزنند، یا بهدرد هم نمیخورند. اما براساس نظریه پلیواگال، در روابط نزدیک، بدن بهطور ناخودآگاه دائماً در حال سنجش ایمنی یا تهدید است. این فرآیند باعث میشود با کوچکترین نشانههای سردی، وارد حالت دفاعی شویم؛ در چنین شرایطی مغز بهجای گفتوگو، روی بقا متمرکز میشود.
مهارت همتنظیمی
«همتنظیمی» یعنی آرام شدن از طریق پیوند با یک انسان دیگر. اما متأسفانه در سبکهای فرزندپروری رایج ما بیشتر به «تحمل کردن»، «قهر و آشتی» یا «سرکوب احساسات» عادت داریم تا ایجاد امنیت عاطفی. درحالیکه تحقیقات نشان دادهاند روابط صمیمی و همدلانه نهتنها باعث کاهش هورمونهای استرسزا میشوند، بلکه سیستم ایمنی را تقویت میکنند، خواب را بهبود میدهند و حتی بر سلامت بلندمدت روان تأثیر مثبت دارند.
مهارتی برای قبل از دعوا
برای شروع، کافی است با نشانههای هشدار در بدنتان آشنا شوید. همان لحظههایی که حس میکنید دارید به هم میریزید:
نفستان سطحی و کوتاه میشود، قفسه سینهتان سنگین میشود یا گلویتان میگیرد، لحنتان ناگهان تیز و خشک میشود
ذهنتان آشفته میشود یا فقط میخواهید از موقعیت فرار کنید.
در این لحظهها، فقط مکث کنید. چند ثانیه با هم نفس بکشید
با گفتن این جمله وقفه بیندازید: «الان مغزم قفل کرده، میخوام فقط چند دقیقه آروم بشم»
تمرینهایی برای محکمشدن رابطه
تحقیقات دانشگاه UCLA نشان دادهاند که پیوند عاطفی امن، مستقیماً با کاهش کورتیزول (هورمون استرس)، افزایش سطح اکسیتوسین (هورمون پیوند و اعتماد) و تقویت سیستم ایمنی مرتبط است و راه از تمرینهای کو چک و مکرر میگذرد: «لحظهای سکوت در کنار هم، گرفتن دست، حرف نزدن، اما کنار هم بودن» با تکرار این تجربههای کوچک، بدن شما شروع میکند به تغییر و لایهای تازه از اعتماد روی رابطهتان ساخته میشود و این یعنی تابآوری. یعنی توانِ ماندن، شنیدن، و رشد کردن در دل طوفان.
تنظیم هیجانی و آمادگی برای گفتوگو
برخلاف تصور رایج، تنظیم هیجانی به معنای سرپوش گذاشتن بر احساسات یا فرار از گفتگوهای جدی نیست. بلکه بهمعنای آمادگی برای گفتوگوست؛ گفتوگویی که در آن، هر دو نفر «حاضر» هستند؛ نه فقط با کلمات، بلکه با بدن آرام، قلب باز و ذهن شنوا. جایی که «عشق بالغ» آغاز میشود. نه با اصلاح کردن دیگری، بلکه با درک بدن خودمان و یاد گرفتن اینکه چطور کنار هم آرام باشیم.
پیام شما به ما