تبیان، دستیار زندگی

جلد هـشتم - صفحه 521 -  وظيفه خطير روحانيت

صفحه : 521

وظيفه خطير روحانيت

بايد كوشش بكنيم ما معممين ، ما كه خودمان اسممان را روحاني گذاشتيم ، چه طبقه اهل منبر باشند، چه اهل محراب باشند، چه از قشرهاي ديگر، همين بنگاه ، اين بنگاه رابنگاه اسلامي اش كنيم . ما كه امروز همچو قدرتي خدا بهمان داد و اعطاي خدا بود - ليس الا(2) - براي اين نيم توجهي بود كه به اسلام شد و همه گفتند اسلام را مي خواهيم . يك همچو قدرتهايي را از بين برديم ، برديد. و همه قشرها هم در اين شركت داشتند؛ زنها،مردها، بچه ها، بزرگها، همه . روحاني ، دانشگاهي ، همه ، ما كه الان اين قدرتها را از بين برديم ، و الان هم مدعي هستيم كه رژيم ما رژيم اسلامي است و جمهوري ما جمهوري اسلامي است ، بايد اكتفا به اين نكنيم كه يك لفظي را برداشتيم ، يك لفظ ديگر جايش گذاشتيم ؛ يا يك رژيمي را منقرض كرديم ؛ يك رژيم ديگري جايش گذاشتيم . بايد ماهمه متوجه اين معنا باشيم كه لااقل اين محيط بنگاه روحاني اين محيطي كه سرو كاردارند با قلوب مردم ، دعوت مي كنند مردم را و سر و كارشان با دلهاي مردم است ، شمايي كه سر و كارتان با جان مردم است بايد كوشش كنيد كه جان خودتان را، قلب خودتان رااصلاح كنيد، الهي كنيد؛ كه وقتي كه منبر مي رويد مثل منبرهاي - البته نمي شود - شيعه آن صاحب منبر حقيقي ، كه حضرت امير - سلام الله عليه - هست ، باشد كه هر چه مي گفت ازقلب الهي سرچشمه مي گرفت : ضربه علي يوم الخندق افضل من كذا(3). اين نه اينكه مسئله اين بود كه تمام كفر با تمام اسلام مقابله كردند، از اين جهت شده است . ما اگرفرض مي كرديم كه غير حضرت امير، همين ضربه را زده بود و همان شكست هم داده بود، باز اصلا معلوم نبود كه يك فضيلتي داشته باشد، تا فضيلتش از نماز انبيا هم بالاترباشد. اين ضربه ضربتي بود كه از روح اميرالمومنين سرچشمه گرفته بود. همه ايامي كه ضربت مي زد فضيلتش بالاتر از همه بود؛ براي اينكه قلب ، قلب الهي بود؛ قلبي بود كه غير