جلد هـشتم - صفحه 326 - انسان بر سر دو راهي
صفحه : 326
حيواني سر بيرون بياورد. تعليم تنها، تعلم تنها، فقه تنها، فلسفه تنها، علم توحيد تنها، فايده ندارد، تا مقرون با اسم رب نباشد: اقراء باسم ربك ، باسم ربك الذي خلق . همه خلق را به اسم رب نسبت مي دهد. اسم رب مبداء همه خلقهاست . خلق است : خلق مطلق . اقراء باسم ربك الذي خلق درس هم بخوانيد باسم ربك الذي خلق . مباحثه هم بكنيد به اسم رب . نه همان اول بگوييد بسم الله الرحمن الرحيم . بفهميد قضيه چه است ، و بفهميم قضيه چه است . انبيا آمدندكه بفهمانند به ما كه قضايا چه هست . ما همه حيران ، سرگردان . همه عالم سرگردانندنمي دانند قضايا چيست . اينهايي كه ادعاي انسان شناسي و اسلام شناسي مي كنندادعاست ! كي "انسان " را مي شناسد، و كي "اسلام " را؟ يك پرده هايي ، يك ورقهايي بسيار مختصري ، از انسان ، يك ورقهاي بسيار مختصري از اسلام ، وقتي كه كسي بشناسد،خيال مي كند "انسان " را شناخته ؛ "اسلام " را شناخته . انسان به معناي حقيقي انسان ، به آن معنايي كه "انسان " است ، جز ذات مقدس حق ، و آنهايي كه ملهمند به الهام او، كسي نمي شناسد.
انسان بر سر دو راهي
ملائكه ايراد گرفتند كه اين "مفسد" را چرا خلق مي كني ، - انسان - فرمود: شمانمي دانيد. (2) بعد كه "تعليم اسما" كرد و هيچ كس نمي تواند حمل "اسما" بكند الا انسان ، وحمل "امانت " بكند الا انسان (3) وقتي كه اسما را به او تعليم كرد، فرمود كه عرضه كن براين ملائكه اي كه اشكال داشتند. همه عاجز ماندند؛ ملائكه هم عاجز ماندند. (4) ملائكه مقربين هم عاجزند، اما نه ما. انسان ، ما، يك موجودي هستيم كه سر دو راهي واقع شده ايم . باز آنهايمان كه خوبند راه را معوج نرفتند، و الا توي راهند، تا ببينيم چه بشود.
دنبالش مي فرمايد: اقراء و ربك الاكرم با خدا قرائت كن . شايد معنايش اين باشد. آنجا اقراءباسم ربك الذي خلق . البته طولاني است صحبت .
