تبیان، دستیار زندگی

جلد هـشتم - صفحه 440 -  حكومت ايده آل اسلامي

صفحه : 440

را مي كنيم . اما وقتي بنا شد كه ما با انسجام اين جمعيتها با هم پيش برديم ؛ تا اينجارسانديم ؛ انسجام گروهها با هم ؛ همه با هم فشرده شدند. يعني دانشگاهي نگفت من جداهستم از روحاني ؛ روحاني هم نگفت من جدا هستم از دانشگاهي ؛ آن هم نگفت من ازحزب و حزب از جبهه و جبهه از كذا. اين حرفها آن وقت مطرح نبود. چون مطرح نبود وامر هم الهي بود و همه هم اسلام را مي خواستند، همه هم متنفر از اين ظلمها و اين ظلمه بودند، از اين جهت پيش برديم . حالا كه به اينجا رسيديم ، اين خطر آمده است در كار كه حالا هي اظهار وجود! يك گروهي به يك اسمي اظهار وجود؛ يك گروه ديگر آنجا به اسمي . همين طور گروه گروه دارند مي شوند و آن انسجام را دارند از دست مي دهند. اگراين انسجامي كه بود ما از دست بدهيم ، اگر دانشگاه جدا بشود از روحانيت ، روحانيت جدا بشود از دانشگاه ، هر دو جدا بشوند از مردم ديگر، احزاب احزاب مختلف متشتت -كه مع الاسف هر كدام با ديگري بدند، اگر اين معنا بشود ما خوف اين معنا را داريم كه نهضت ما نرسد به آن ثمره اي كه بايد برسد؛ و دانشگاه شما هم نرسد به آن معنايي كه دلتان مي خواهد؛ و مدارس ما هم نرسد به آن معنايي كه دلمان مي خواهد.

حكومت ايده آل اسلامي

آن چيزي كه الان همه ما بايد دنبال آن باشيم و جديت داشته باشيم اين است كه شمادر دانشگاه و ما در مدرسه ها و آقايان در شهرها و همه در همه جا مردم را دعوت كنند به وحدت كلمه و اينكه از اين تشتت دست بردارند. با وحدت كلمه و توجه به اينكه ما همه يك جمهوري اسلامي عدل مي خواهيم ، يك حكومت اسلامي عدل مي خواهيم ، يك حكومتي كه همه آزاد فكر كنند، آزاد نظر بدهند - عرض مي كنم - آزاد عمل بكنند،استقلال داشته باشند در همه چيز. ما يك همچو [حكومتي ] را مي خواهيم درست بكنيم . تا اين وحدت كلمه نباشد، تا اينكه همين معنايي كه اين سد را شكست محفوظنگه نداشته باشيم ، نمي توانيم به آن مطلب برسيم . و من الان خوف اين معنا را دارم كه اين تشتتهايي كه گمان هم ندارم كه همين طور بيخودي شده باشد، من خوف اين را دارم كه