تبیان، دستیار زندگی

جلد هـشتم - صفحه 532 -  اتحاد دشمنان شكست خورده

صفحه : 532

نداشتند، كشيده مي شدند. ديگر وقتي يك جامعه اي راه افتاد، آن هم كه نخواهد قهراكشيده مي شود. اگر الان همه شما يك فريادي بزنيد، چاره نداريم ما هم فرياد بزنيم وضع جامعه و اجتماع اينطوري است . همه اينها كشيده شدند يك طرف . دنبال همه ، همه رفتندو همه مقصد اين بود كه اين سد را بشكنند و الحمدلله شكستند و رفتند. آن وقت گرفتاري فقط يك كلمه بود و آن اينكه برويم بشكنيم . همه "الله اكبر" مي گفتند، بچه كوچك هم با اينكه نمي دانستند دارند چه مي گويند، لكن از پدرها ياد گرفته بودند كه "الله اكبر" مي گفتند. بچه هاي كوچولو هم كه روي دوش پدر بودند، آنها هم يك چيزي به تبع مي گفتند. حالا آن طور نيست . حالا يك مقصد، كه مقصد اصلي ماست باقي مانده است ؛ و يك جهات مختلفه و گرفتاريهاي مختلف پيش آمده . آن وقت هيچ صحبت اين نبود كه در سرحدات چه مي گذرد، هيچ صحبت نبود، صحبت نبود كارخانه ها چه مي كنند، همه با هم موافق بودند، كارخانه ها و كارمندها و علما و شما، همه قشرها با هم دست به هم داده بودند و فرياد مي كردند ما اسلام را مي خواهيم . همين مقدار كه ما فريادمي كرديم اسلام ، اگر چه قلب مان هم خيلي با اسلام آشنا نبود، اما همين اظهار ارادت واظهار اسلاميت و توجه به مقصد، شما را پيروز كرد.

اتحاد دشمنان شكست خورده

امروز قشرهاي مختلفي توطئه دارند مي چينند و به عبارت اخري مع الاسف ماها كه آن وقت با هم مجتمع بوديم ، همه با هم بوديم ، الان داريم از باطن مي پوسيم . آنهايي كه شكست خوردند از باطن دارند رشد مي كنند. آنها دارند همين امروز بود، كي بود كه كاغذ نوشته بود - هر روز از اين حرفها هست - كه در فلان جا فلان اشخاص با هم اتحادپيدا كرده اند، با هم وحدت پيدا كرده اند، با هم اجتماع دارند پيدا مي كنند؛ شايد همين چند روز مثلا چه بكنند، ولو حرف است ، اما خوب ، اشتغال دارند، اينها نتوانند، يك مطلبي است ؛ اما اشتغال دارند. و اگر چنانچه كوشش نشود، يك وقت هم مي توانند. فرق بين حالا و آن وقت اين است كه آن وقت همه با هم منسجم مي شديم به هم و كار را انجام