جلد هـشتم - صفحه 360 - پيروزي ناتمام و انتظارات بي پايان
صفحه : 360
هم مي رويم براي تظاهر. اصلا مطرح نبود كه كسي مسكن دارد يا ندارد؛ كسي فلان احتياج را دارد؛ فلان كس حقوقش كم است ، زياد است ؛ اين حرفها اصلش در حال انقلاب مطرح نيست . و در ايران هم ديديد كه نبود.
پيروزي ناتمام و انتظارات بي پايان
اما مع الاسف در ايران قبل از اينكه ما به پيروزي نهايي برسيم ، اين پيروزي نيمرس اسباب اين معنا شد كه مردم [و] گروهها متوجه به مسائل شخصيه شدند و توجه به آن نابسامانيهايي كه در رژيم گذشته باقي گذاشته بود و آن گرفتاريهايي كه براي همه قشرهابود و از ارث همان رژيم سابق بود، اين توجه يك جهت شد كه مردم از آن وحدت كلمه و از آن توجه خاصي كه همه با هم داشتند بيرون آمدند.
و يك جهت ديگر، كه شايد در خصوص انقلاب ما بود، آن اين است كه آن گروههايي كه با جمهوري اسلامي و با اسلام روي خوشي نداشتند. يا به حسب مكتب انحرافي شان مخالف بودند، و يا ترس داشتند از اسلام و گمانهاي باطلي درباره اسلام مي بردند، اين گروهها هم شروع كردند عرض وجود كردن . اين عرض وجود اين گروههاي بسيار فراوان ، كه در روزنامه ها تا صد تا - يك قدري هم بيشتر يا همان حدودصد تا - گفته مي شود كه تاكنون گروههاي مختلف تا اينقدر با اسماي مختلف پيدا شده است ، اين گروههاي مختلفي كه پيدا شده است به نظر آدم مي آيد كه علاوه بر اينكه يك گروههايي با اسلام مخالفند، و يك گروههايي هم از اسلام مي ترسند، ولو اينكه يك مكتب مخالفي ندارند لكن از اسلام ترسيده اند، و بي جهت هم ترسيده اند لكن خوب ،ترسيده اند؛ علاوه بر اين ، يك دستهاي زير پرده در كار هست براي درست كردن اين گروههاي مختلف و ايجاد اختلاف كردن ، كه الان در ايران اين عوامل هست . يكي احساس پيروزي ؛ كه دنبال احساس پيروزي ، برگشت به اين است كه حالا ما بعد ازپيروزي مي خواهيم ثمراتي داشته باشد؛ و همچو گمان كردند كه فورا تا پيروز شدند همه چيز درست مي شود؛ يك مملكتي كه همه چيزش به باد رفته ، يكدفعه همه چيزش
