تبیان، دستیار زندگی

جلد هـشتم - صفحه 110 -  عالم ، محضر خداست

صفحه : 110

عالم ، محضر خداست

صادقانه كند و خدا را حاضر ببيند.

خداي تبارك و تعالي حاضر است همه جا. اينجا كه ما الان نشسته ايم ، محضرخداست ؛ ما در محضر خدا داريم صحبت مي كنيم ، شما در محضر خدا مشغول طبابت هستيد. مشغول خدمت هستيد. اگر اين نظر را تقويت كنيد، كه ببينيد محضر خداست ،بالاي سر مريض وقتي كه مي رويد، ببينيد كه اين مريض از خداست و اينجا محضرخداست ، در حضور خدا شما داريد طبابت مي كنيد، در حضور خدا داريد خدمت مي كنيد. اگر اين احساس براي انسان پيدا بشود، ادراك اين مطلب را بكند، وجدانش اينطور باشد كه هميشه - در همه حركات و سكنات - ما در محضر هستيم و حاضر است خداي تبارك و تعالي ، انسان تعديل مي كند كارهايش را. اينكه انسان پايش را خطامي گذارد و اشتباهاتي مي كند يا معاصي ، خداي نخواسته ، از او صادر مي شود، براي اينكه غفلت از اين معاني دارد. اگر انسان در محضر يك . . . شخصي كه در نظرش محترم است باشد، در حضور او كاري كه خلاف رضاي اوست نمي كند. اگر شما دو تا برادرباشيد، در حضور برادر، يك كاري كه به ضرر برادر است نمي كنيد. اگر ما بفهميم كه درحضور خدا هستيم ، همه حركات و سكنات ما تحت نظر او و در حضور اوست ، درحضور او انسان خطا نمي كند. حقيقت عصمت انبيا هم همين است . عصمت انبيا اينطورنيست كه يك كسي به زور گردنشان گذاشته باشد كه معصيت نكنيد؛ آنها وجدان اين معنارا كرده اند كه محضر خداست ؛ اين معنا را يافته اند. ماها صحبتش را مي كنيم ، آنها يافته اندكه اينجا محضر خداست . وقتي كسي يافت اين معنا را، و مشاهده كرد محضر را، مخالفت نمي كند؛ ديگر ممكن نيست برايش مخالفت . انسان در محضر يك كسي كه پيشش بزرگ است بخواهد كه يك كاري بكند كه به او بربخورد، يا معصيتي بكند كه برخلاف نظر اوست ، در محضرش نمي كند. ما بايد اين احساس را داشته باشيم ؛ به حسب برهان .يك برهان عقلي است كه همه جا خدا حاضر است ؛ لكن برهان عقلي فايده ندارد؛ بايداحساس نفساني قلب انسان آگاه باشد؛ بايد قلب انسان آگاه باشد كه ما هر كاري بكنيم در