الهی ... الهى ! قیس عامرى را لیلى مجنون كرد ، و حسن آملى را لیلى آفرین ؛ این آفریننده دید ، و آن آفریننده را در آفریده ، بر دیوانگان آفرین. الهى ! اگر عنایت تو دست ما را نگیرد از چهل‏ ها چلـّه ما هم كارى برنیاید. الهى ! خوشا آنانكه همواره بر بساط قرب تو آرمیده‏اند. الهى ! شكرت كه این تهیدست ، پا بست تو شد. الهى ! خوشا آنانكه در جوانى شكسته شدند ، كه پیرى خود شكستگى است. الهى ! عقل و عشق ، سنگ و شیشه‏اند ، عاشقان از عاقلان نالند نه از جاهلان. الهى ! شكرت كه پیر ناشده استغفار كردم ، كه استغفار پیر استهزاء را ماند. الهى ! آنكه تو را دوست دارد ، چگونه با خلقت مهربان نیست. الهى ! خوشا آندم كه در تو گـُمم. الهى ! از من و تو گفتن شرم دارم ، " ا َنتَ ا َنتَ ". الهى ! نه خاموش می توان بود و نه گویا ، درخاموشى چه كنیم در گفتن چه گوییم. الهى ! دل به سوى كعبه داشتن چه سودى دهد ، آنكه را دل به سوى خداوند كعبه ندارد. الهى ! عبادت ما قرب نیاورده ، بُعد آورده است كه " فـَوَیلٌ لِلمُصَـلین اَلذینَ هُم فی صَلوتِهـِم ساهوُن " . الهى ! كامم را به حلاوت و تلاوت كلامت ‏شیرین بدار. الهى ! فـَتح قلب به ضَم عین است، نصب عـینم مرفوع‏ " غـَضوُا اَبصارَكُم تـَرونَ العَجائِب " . الهى ! قول و فعل ، قائل و فاعلند در لباس دیگر كه " كـُل ٌ یَعمَلُ على شاكِلَـته " در كتاب تدوین و تكوین جز مصنف آن كیست؟ الهى ! این آفریده كه بدین پایه مهربان است ، آفریننده وى در چه پایه است. الهى ! خفتگان را نعمت ‏بیدارى ده و بیداران را توفیق شب زنده دارى و گریه و زارى. " برگرفته ازالهی نامه علامه حسن زاده آملی "