عموما مردان باید در امور مالی زندگی نیازهای خود و همسرشان را خوب شناسایی کنند تا بتوانند کیفیت رابطه خود را ارتقا دهند. در ادامه اصول کلی در مورد مسائل مالی زندگی مشترک را بررسی می‌شود که برای هر ازدواجی لازم است رعایت شود. البته استثنائات همیشه وجود دارد اما زندگی را نباید براساس استثنائات مدیریت کرد و اگر فکر کنیم زندگی شخصی ما جز استثنائات است، در این صورت احتمال شکست بسیار زیاد می‌شود. مردان باید عاقلانه زندگی را شروع کنند تا بتوانند عاشقانه زندگی کنند، بنابراین در مسائل مالی ازدواج تا می‌توانند باید ریسک ورشکستگی مالی را کاهش دهند. ۱. درآمد و ثروت مرد باید بیشتر باشد و بماند مرد در رابطه نیاز دارد تا در امور زندگی تسلط داشته باشد و مدیریت امور را برعهده بگیرد و اقتدار و احترام خود را حفظ کند. زن نیاز به امنیت و رفاه دارد و اینکه بتواند این امنیت و رفاه را از طرف همسرش بگیرد و مرد را تکیه‌گاه خود ببیند لذت می‌برد. بنابراین هرچه قدر درآمد و ثروت مرد بیشتر باشد سازوکار فوق بهتر و بیشتر اتفاق می‌افتد. ۲. بهتر است مردان اموال خود را به نام همسرشان نزنند  بیش از ۶۰ درصد ازدواج‌ها بعد از ۱۰ سال به طلاق منجر می‌شود. بنابراین اگر در ابتدای زندگی مشترک یا در طول ۱۰ سال اول زندگی ملک یا خودرویی به نام همسرشان کنند احتمال اینکه آن را از دست بدهید، ۶۰ درصد است. مگر اینکه اموال انتقال یافته به زن آنقدر کم باشد که معادل ارزش یک زندگی با کیفیت ۱۰ ساله باشد. اما تجربه نشان داده ، انتقال اموال به زن به احتمال زیاد یک خسارت محض برای مرد است، حتی اگر جز ۴۰ درصد باشید و طلاق رخ ندهد باز هم در طول زندگی مشترک اقتدار مالی زندگی مردانه را از دست داده‌اید و اضطراب از دست دادن اموال را خواهید داشت حتی اگر مرد ثروتمندی باشید. بنابراین نیاز نیست برای اثبات علاقه خود اموالی به نام همسرتان بزنید. اگر زن مهریه کمی دارد و نگران امنیت مالی خود بعد از فوت همسر است می‌توان در وصیت نامه یا یک قرارداد محضری آنچه زن بعد از فوت احتمالی مرد نیاز دارد را در نظر گرفت و نیاز به انتقال اموال و مالک شدن زن نیست. ۳. مهریه معادل انتقال اموال به زن است قبول مهریه دقیقا معادل انتقال مالکیت ملک و خودرو به زن است. زیرا به محض اجرا گذاشتن مهریه تمام اموال مرد توقیف می‌شود و به جز اندکی از اموال، باقی‌مانده به عنوان مهریه به زن تعلق می‌گیرد. بنابراین بهترین گزینه حتی برای پسرانی که ثروت زیادی دارند این است که در همان اول ازدواج مقدار مهریه را بپردازند و آن‌ را در سند ازدواج ثبت کنند تا بحث مهریه مختومه شود. اگر خانواده عروس قبول نکرد، به هیچ وجه بیشتر از ۱۴ سکه قبول نکنید و حتما عندالاستطاعه باشد تا امکان اجرای حق حبس از طرف زن ممکن نباشد. به یاد داشته باشید که یک بدهکار و طلبکار هرگز نمی‌توانند زندگی مشترک عاشقانه‌ای داشته باشند. ۴. اگر زن شاغل است حساب مشترک باز کنید فرهنگ و قانون درایران برخلاف اصول اخلاقی، از زن شاغل در عدم مشارکت اقتصادی امور خانواده حمایت می‌کند. این مسئله موجب اختلاف بین زوجین در ایران می‌شود. این مسئله با داشتن حساب مشترک که شماره آن در سند عقد ذکر شده باشد قابل حل است. در این صورت زن و مرد هر کدام ماهانه رقم برابر و مشخصی را به این حساب واریز می‌کنند و تمام هزینه‌ای مصرفی و سرمایه‌ای را از این حساب تامین می‌کنند و باقی مانده درآمدشان برای خودشان محسوب خواهد شد. اگر این قرار داد به شکل وجه الالتزام در سند عقد ذکر شود، در این صورت هنگام طلاق اگر کالا یا خانه‌ای با پول این حساب خریداری کرده باشند، به صورت مساوی بین زوجین تقسیم خواهد شد. تنصیف اموال به روش غربی به این معنا که هرچه زن و مرد در طول زندگی مشترک به دست آورده‌اند، هنگام طلاق نصف شود نیز اکثرا به ضرر حقوق مردان است، زیرا میانگین درآمد مردان بیشتر از درآمد زنان است و اگر زن شاغل نباشد یا درآمد کمتری داشته باشد، مرد هنگام طلاق متضرر خواهد شد. بنابراین روش تنصیف اموال از خریدهای حساب مشترک روش منصفانه‌تری است. ۵. ضمانت مالی زن خانه‌دار   طبق آخرین آمار کمتر از ۱۶درصد شاغلین کشور را زنان هستند. به عبارتی اکثر زنان متاهل خانه‌دار هستند و از نظر مالی احساس امنیت نمی‌کنند. مردان می‌توانند با قراردادهای منصفانه و اقداماتی عملی در طول زندگی این دغدغه‌ها را از بین ببرند. اگر زن شاغل نیست، مرد باید ماهانه درصدی مناسب از حقوق خود را برای همسر خود واریز کند تا برای مصارف کوچک زن نیاز به درخواست پول نداشته باشد و کرامت زن حفظ شود. البته این مسئله ذیل عنوان نفقه جز وظایف قانونی مرد نیز محسوب می‌شود. در ایران مهریه به عنوان ابزاری برای ضمانت زندگی زن بعد از طلاق یا فوت شوهر دیده می‌شود. البته گفته شد که مهریه یا نفقه داشتن زن شاغل به نوعی باعث ضایع شدن حقوق مردان می‌شود. زیرا زن شاغل زمان کمتری برای همسرداری و خانه‌داری خود به طور طبیعی اختصاص می‌دهد و اگر مشارکت اقتصادی نداشته باشد، مجموع وظایف خانه‌داری، همسری و مالی زن در خانواده کمتر از مرد خواهد بود. بنابراین استفاده از حساب مشترک و تنصیف اموال از حساب مشترک بهترین راه برای زوجینی خواهد بود که هر دو شاغل هستند و بهتر است مهریه زن هنگام عقد معادل قیمت جهیزیه پرداخت شود، زیرا جهیزیه جز اموال زن محسوب می‌شود و هنگام طلاق می‌تواند همه جهزیه را با خود ببرد. اگر زن شاغل نیست و خانه‌دار است، می‌توان ازچند طریق همزمان امنیت مالی زن را تامین کرد که در واقع جایگزین‌های بهتری از مهریه هستند. ابتدا بیمه زن خانه‌دار است که مرد می‌تواند در سند ازدواج متعهد شود تا زن را بیمه کند. بیمه زنان خانه‌دار مانند بیمه بازنشستگی متداول خواهد بود. همچنین زوجین می‌توانند درسند ازدواج توافق کنند که به ازای هر سال زندگی، یک سکه به شکل عندالاستطاعه به زن تعلق بگیرد. به طوری که اگر زوجه بعد از ۴۰ سال زندگی طلاق گرفت، ۴۰سکه به او تعلق بگیرد. البته روش‌های دیگری نیز هست که می‌توان زندگی مالی زن خانه‌دار را بعد از طلاق و فوت همسر بدون داشتن مهریه تضمین کرد که باید با وکیل هنگام ازدواج مشورت شود. ۶. هزینه‌های عقد و عروسی را حداقل کنید هزینه عقد و عروسی را به حداقل‌ترین مقدار ممکن برسانید زیرا اگر جز ۳۷ درصد افرادی باشید که در ۵ سال اول طلاق می‌گیرند، نمی‌توانید هزینه رفته را جبران کنید و احساس زیان بدی خواهید داشت. اگر خانواده‌ها اصرار داشتند مقدار هزینه عقد و عروسی زیاد باشد، شرط کنید نصف هزینه‌ها را خانواده عروس پرداخت کنند. البته طبق عرف عمومی ایران و جهان در ابتدا و در طول زندگی، مردان بیشتر از زنان خرج می‌کنند و به شکلی خود مردان هم برای اثبات اقتدار مردانه به این وضعیت تا حدودی راضی هستند، تا حدی که تبدیل به سواستفاده از مردان نشود. بنابراین بهتر است مرد در زمینه مدیریت مالی خانواده توانایی بیشتری در کسب درآمد، هزینه بهینه و پس انداز و سرمایه‌گذاری داشته باشد تا هم مرد نیاز به اقتدار و احترام خود را تامین کند و زن نیز نیازبه تکیه‌گاه برای تامین امنیت و رفاه را تامین کند و مرد را مدیر مالی بهتر از خود بداند.