چند هفته اخیر برنامهای با واکنشهای زیاد کاربران، روبهرو شد؛ برنامهای که در آن مسئلهای به اسم بلاینددیت (Blind date) یا همان ملاقات کور که مشابه آن قبلا در برنامههای خارجی دیده شده را با افراد ایرانی شبیهسازی کرده است.
دختر و پسر به رسم اسم برنامه بدون دیدن چهره و شناخت قبلی از همدیگر، به سوالات پاسخ میدهند و در پایان و بعد از دیدن همدیگر تصمیم میگیرند که آیا ملاقات و دوستیشان را ادامه بدهند یا نه! این برنامه به خودی خود و در هر نقطهای از زمین که ساخته شود، درخور نقد و اعتراض است و منتقدان جدی در دنیا دارد و با مفاهیمی مثل حریم شخصی و خود مراقبتی در تناقض است.
ضربه عاطفی
«به دوربین نگاه کنید و بگید قرار دومی در کار هست یا نه؟» بدترین قسمت ماجرا جایی است که دختر و پسر باید انتخاب کنند که با طرف مقابل ادامه بدهند یا نه؛ آن هم در برابر دوربین! تجربههای ناموفق در این برنامهها ممکن است باعث شود که افراد احساس کنند تمایلی برای برقراری روابط جدید ندارند. همین موضوع اعتماد به نفس فرد را کم کرده و میتواند ناامیدی و بیبندوباری را در زمینه روابط عاطفی ایجاد کند. به ویژه که شرکتکنندگان این برنامه علاوه بر احساسات خود، باید به قضاوت و نظرات مخاطبان هم پاسخ بدهند. حتی در موارد حادتر میتواند فرد را دچار بحران هویت کند؛ چون باید هویتش را به همه اثبات کند!
شکستن حریم شخصی
مهمترین دستاورد این برنامه شکستن حریم شخصی افراد است. شرکتکنندههای این برنامه از جزئی و شخصیترین ویژگیها و احساسات خود در این برنامه حرف میزنند و در واقع به مخاطب هم اجازه میدهند وارد حریم شخصی آنها شود.
روانشناسان میگویند این تجربه به خصوص در مقابل دیگران، باعث کاهش اعتماد به نفس، افزایش سطوح استرس و اضطراب به ویژه در موقعیتهای اجتماعی، تاثیر منفی بر سلامت روان، ترس از رد شدگی، تاثیر بر خود ارزشی که باعث میشود فرد ارزش خود را بر اساس پذیرش یا عدم پذیرش دیگران ارزیابی کند، میشود و آسیبهای شدید عاطفی به همراه داشته باشد.
آدمها در این قرار کور، شخصیترین ابعاد زندگیشان را در معرض نقد و قضاوت قرار داده و اجازه میدهند دیگران وارد حریمشان شوند؛ درواقع با این قرار، شخصیت و احساساتشان را قمار میکنند!
