اصلاح مالیات بر ارزش افزوده؛ تصویب بعد از ۳۴ سال
در راستای سیاست نفتزدایی از اقتصاد ایران، تمرکز بر درآمدهای مالیاتی اهمیت ویژهای پیدا میکند. همچنین مسئله مالیات باید باعث رونق تولید نیز باشد، به همین خاطر قانون مالیات بر ارزش افزوده به علت منتقل کردن بخشی از بار مالیاتی از تولیدکننده به مصرفکننده، پس از ۳۴ سال تصویب شد.
این قانون میتواند انگیزههای سرمایهگذاری را افزایش دهد
از منتقل شدن سرمایه بخش مولد به بخش خدماتی جلوگیری کند
باعث معاف از مالیات شدن کالاهای صادراتی، و مالیات گرفتن از کالاهای وارداتی شود.
قانون مالیات بر خانههای خالی؛ تصویب بعد از ۵۰ سال
در فاصله سالهای ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۵ آمار واحدهای استیجاری حدود ۱۵ درصد افزایش داشته است. طبق آمار دیگری در همان سال ۹۵ حدود ۲.۶ میلیون مسکن خالی در کشور وجود دارد.
قانون مالیات بر خانههای خالی علاوه بر بستن دست سوداگران بازار مسکن، باعث جلوگیری از دپوی خانه توسط افراد حقیقی و حقوقی میشود و سرمایه انباشته شده در مسکن را به سمت بخشهای مولد سوق میدهد.
این قانون از سال ۵۲ تا ۹۹ یعنی حدود پنجاه سال رها شده بود اما در مجلس یازدهم با رفع ایرادات اجرایی مثل راهاندازی سامانه املاک و اسکان بالاخره به عنوان یک قانون تصویب شد.
مالیات بر سوداگری و سفتهبازی، تصویب بعد از ۱۱ سال
قانون مالیات بر عایدی سرمایه که نام آن به "مالیات بر سوداگری و سفتهبازی" تغییر کرده، پس از ۱۱ سال تصویب شد.
وجود پدیده دلالی و سفتهبازی در بازارهای مسکن، خودرو و طلا همواره یکی از عوامل رشد قیمت بیرویه در این بازارها بوده است و آسیبهای بسیاری را برای مصرفکننده واقعی به همراه داشته است. حالا با تصویب این قانون علاوه بر عدالت مالیاتی و مبارزه ساختاری با سوداگری، سرمایه نیز به جای این بازار ها وارد بخش تولید میشود.
