کاش برگردم به عقب...
بیشتر افرادی که تجربه عمدی و بدون دلیل سقط جنین را داشتند، میگویند اگر به عقب برگردند، آن کار را تکرار نمیکنند. در مستند رازهای تاریک زنان که به روایتهای زنان از سقطجنین پرداخته شده، نظرات عجیبی را میتوان دید؛ زنی 32 ساله نوشته سالها پیش جنینهای دوقلویش را سقط کرده چون آن زمان سه فرزند دیگر هم داشته؛ اما هنوز پس از گذشت سالها نتوانسته با آن کنار بیاید و هر شب به خاطرش گریه میکند. یکی دیگر آقای میانسالی است و نوشته که ۳۰ سال پیش، نامزدش باردار شده؛ اما متاسفانه جنینش را سقط کرده و رابطه آنها هم به جدایی کشیده؛ اما او بعد از گذشت این همه سال و داشتن سه فرزند، هنوز احساس پشیمانی میکند.
تا آخر عمر غصه میخورید
پای صحبت زنان ایرانی هم که مینشینیم، همهشان اظهار پشیمانی میکنند. یکی از زنان نوشته بود: «بچهمو دوستش داشتم؛ اما مجبور شدم.» بعضی از زنان هم از فشار همسرانشان و ترغیب به سقط نوشتهاند: «شوهرم کلی دادوبیداد کرد و گفت این بچه رو نمیخوام. کاش دل و جرئت داشتم و باهاش میجنگیدم. من پشیمونم و به هیچکس توصیه نمیکنم. تا آخر عمر غصه میخورید.» البته یکی از دلایل زنها برای سقط، این بوده که دو فرزند داشتند و دیگر به فرزند دیگری فکر نمیکردند. طی سالها اگر کسی بیشتر از دو فرزند داشت، این قضیه زشت و قبیح بود و شاید باور نکنید دلیل خیلی از سقطها هنوز همین قضیه است!
دیگر دیر شده بود ...
بیشتر سقطهای عمدی از تصمیم تا اجرا خیلی سریع صورت گرفتهاند. در پژوهشی که روی زنان متاهل تهرانی صورت گرفته، یک پارامتر به صورت جدی دیده میشود و آن عجولانه بودن فرآیند سقط جنین است. بیشتر کسانی که سقط ارادی داشتهاند، گفتند دچار بهت و شوک شده و سریع اقدام به کشتن جنین خود کردهاند و شاید اگر بیشتر به خود فرصت میدادند و مشورت میکردند، این تصمیم را نمیگرفتند. خیلی از زنان همان زمانی که تصمیم به خوردن قرص و انجام سقط میکنند یا زمانی که منتظرند دکتر عمل ساکشن را انجام دهد، پشیمان میشوند. جایی که به گفته خودشان انگار روح از بدنشان خارج میشود؛ جایی که دیگر خیلی دیر شده ....
