سقط جنین اتفاق دردناکی است که بنابر دلیل انجام آن، حالات روحی‌روانی متفاوتی را برای مادر رقم می‌زند. سقط جنین غیرعمدی بیشتر، حس ازدست‌دادن و ناامیدی را شدت می‌بخشد و سقط جنین عمدی عذاب وجدان را.

تفاوت است بین کسی که از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کند تا سلول در حال رشدی را در وجودش حفظ و مراقبت کند به امید اینکه قرار است انسانی کامل شود با کسی که هنگام آگاهی از بارداری، به فکر خلاص‌شدن از فرزندی احتمالی است.

کسانی که بدون هیچ دلیلی به سقط جنین اقدام می‌کنند، بخشی از انسانیت را درون خود می‌کشند. سقط جنین عمدی قتل نفس است و تبعات خود را دارد. عجیب است اگر فرد را به عذاب وجدان و احساس گناه دچار نکند. چه چیزی جز خودخواهی می‌تواند کسی را به بهانه بی‌حوصلگی برای بچه‌داری و فرزندپروری یا حتی از روی نگرانی اقتصادی به سقط جنین مرتکب کند؟ رفتاری که جبران آن ناممکن باشد یا به‌سختی امکان‌پذیر باشد. پس مادری که اقدام به سقط عمدی بدون دلیل موجه شرعی و پزشکی می‌کند، باید از عذاب وجدان و احساس گناه رنج ببرد.

در هر حال، هر سقطی عواقب روحی و روانی خود را دارد و زمانی که پای سقط عمدی در میان باشد، مسائل جدیدی رقم خواهد زد.

شواهد علمی نشان می‌دهد عوارض سقط جنین عمدی فقط محدود به مسائل سلامت جسمی نمی‌شود. احتمال سالم‌نبودن روند سقط و عوارض جسمی بعدی در سقط‌های زیرزمینی بیشتر از بقیه وجود دارد. در نتیجه، برای کسی که با فرزندآوری به‌طور کلی مخالف نباشد، این مسئله جدی‌تر است. برای کسانی که در دوران عقد دست به سقط می‌زنند یا در اثر روابط نامشروع مرتکب سقط می‌شوند، این ترس بیشتر خواهد بود.

از طرفی هیجان‌های منفی چنان پرقدرت می‌توانند بر زندگی پس از سقط سایه بیندازند که تا ماه‌ها و سال‌ها ادامه پیدا کنند. این واکنش‌های روحی را به‌نوعی شبیه اختلال استرس پس از سانحه می‌دانند. این واکنش‌ها عبارت‌اند از: افسردگی، تغییرات در خلق‌وخو و بی‌انگیزگی، کاهش سطح انرژی، کاهش میزان تمرکز، تغییرات وزن، اختلال در خواب و کابوس‌دیدن، یادآوری صحنه‌های سقط جنین، افزایش استرس و اضطراب، احساس گناه، اختلال در روابط زناشویی، روآوردن به مواد مخدر و الکل و در موارد شدیدتر تصمیمات خودکشی!

در تحقیقات انجام‌شده از زنانی که سقط خودبه‌خودی و نیز آن‌ها که سقط خودخواسته داشته‌اند، دیده شد که تغییرات و افت شرایط روحی‌روانی در هر دو مادران وجود دارد؛ با این تفاوت که در سقط‌های خودبه‌خودی این دوره معمولاً از شش ماه تجاوز نمی‌کند اما آنان که مرتکب سقط عمدی می‌شوند، اختلالاتی تا سال‌ها بعد را تجربه خواهند کرد.

از طرفی تحقیقات نشان می‌دهد بعد از سقط ناخواسته نشانه‌های خشم، غم، ازدست‌دادن، گناه و عصبانیت چیزی است که مادران تجربه می‌کنند؛ اما احساس عصبانیت طولانی‌مدت، گناه و خجالت مداوم در مادرانی دیده می‌شود که عمداً دست به سقط جنین می‌زنند؛ احساساتی که تداوم دارد و دیرتر تسکین پیدا می‌کند.