اختلال شخصیت؛ انعطاف‌ناپذیری و سرسختی همه افراد ویژگی‌های شخصیتی منحصربه‌فرد خود را دارند؛ اما گاهی درجه این ویژگی‌ها شدت پیدا می‌کند و چند ویژگی را غالب می‌کند. غلبه این چند ویژگی با هم می‌تواند شخصیت فرد را از تعادل خارج کند و او را به یک شخصیت غیرقابل انعطاف دچار کند. به عبارتی این شرایط اختلال شخصیت را فراهم می‌کند. کسی که شخصیت وسواسی دارد، کسی که شخصیت خودشیفته دارد، کسی که شخصیت نمایشی دارد و... هرکدام به معنای این است که شخصیت این فرد دچار اختلال است. اختلال شخصیت مجموعه‌ای از اختلال‌های روان‌شناختی است که ویژگی اصلی آن‌ها رفتارهای خشک و انعطاف‌ناپذیر است. این خشکی باعث می‌شود قدرت سازش فرد با محیط اطراف و دیگران کم شود. این ویژگی را می‌شود ناسازگاری و ناتوانی در انطباق‌پذیری تعریف کرد. این ویژگی‌ها آن‌قدر در وجود این افراد جان گرفته است که نمی‌توانند کنارش بگذارند و بیشتر از آنکه در خودشان امکان تغییر یا نیاز به تغییر ببینند، از دیگران انتظار دارند تغییر کنند بدون اینکه آن‌ها قدمی بردارند.  اختلال شخصیت مجموعه‌ای از اختلال‌های روان‌شناختی است که ویژگی اصلی آن‌ها رفتارهای خشک و انعطاف‌ناپذیر است. این خشکی باعث می‌شود قدرت سازش فرد با محیط اطراف و دیگران کم شود. این ویژگی را می‌شود ناسازگاری و ناتوانی در انطباق‌پذیری تعریف کرد. نقش‌بازان اختلال شخصیت نمایشی نمایشی‌ها جذاب‌اند. ستاره مجلس می‌شوند و پرزرق‌وبرق‌اند. گران‌قیمت و هیجانی. برونگرا و اجتماعی. آن‌ها به هر قیمت شده باید کانون توجه دیگران باشند و اگر جایی به آن‌ها توجه نشود، برآشفته می‌شوند. کار آن‌ها نقش‌بازی‌کردن است. آن‌قدر که گاهی خودشان هم یادشان می‌رود چه کسی هستند. آن‌ها واقعی نیستند. واقعیت مجازی هستند. اگر افراد معمولی می‌توانند به ندای درونشان گوش بدهند که به آن‌ها ارزشمندی وجود‌شان را یادآوری می‌کند، نمایشی‌ها نمی‌توانند این ندا را بشنوند. چون آن‌ها در ذهنشان خود را به دو بخش تقسیم می‌کنند: بخشی که مردم دوست دارند و بخشی که مردم دوست ندارند. آن‌ها آن‌قدر حواسشان را جمع دیگران و تأییدشدن از طرف بقیه می‌کنند که نمی‌توانند ندای درونشان را بشنوند و به آن آگاه نیستند. برای آن‌ها «بودن» مساوی است با خوب و مقبول به نظر آمدن. بروز جسمانی ناراحتی نمایشی‌ها وقتی احساس ناراحتی می‌کنند، آن را به‌صورت جسمانی بروز می‌دهند. واژه هیستِری در ابتدا برای توصیف اختلال شخصیت نمایشی به کار می‌رفت. همان ناراحتی‌هایی که هرازگاهی برایشان رخ می‌دهد و هر بار در جایی از جسم بروز می‌کند. یک بار در کمر، یک بار در پا، یک بار در سر... . این بیماری‌ها نسخه ندارد و نسخه نمی‌خواهد؛ جلب توجه می‌خواهد. توجهی که هیچ‌وقت سیراب نمی‌شود.