خلاصه همه جور آدم با لهجه و پوشش های متفاوت تنها منتظر یک چیز بودند، دارو! آن هم در یکی از داروخانه های معروف شهر

بیمه؛ دغدغه همیشگی بیماران

«پدر جان، بیمه تعلق نمی‌گیره، این دارو آزاد حساب میشه»

مکالمه تکراری که مرتب از گیشه شنیده میشد با این تفاوت که مخاطب دقیقه به دقیقه عوض میشد.

پیرمرد با کیسه ای از دارو کنار من نشست بدون اینکه من از او سوالی بپرسم شروع به صحبت کرد: «اینا داروهای زنمه، برای تراکم استخوانه و باید تا دو ماه تزریق زیر پوستی داشته باشه چند جایی رو گشتم تا بالاخره اینجا گیرش آوردم اونم آزاد! گفتن بیمه تعلق نمیگیره، چاره ای نداشتم همین که پیداش کردم خوبه» و بعد فیش واریزی رو نشونم داد  و گفت: «همین یه آمپول شد ۹۹۰ تومن!»

۳۰۰ تومانی که ۳ میلیون می‌شود!   

هم دست شدن کلینیک با داروخانه‌های خصوصی باعث شده قیمت های دارویی سیر صعودی داشته باشه مثال بارز آن مادری بود که به انتظار  داروهای دخترش ایستاده بود، میگفت داروهای دخترم در دسته داروهای خاص قرار می‌گرفت و به پیشنهاد خود کلینیک همیشه از یک داروخانه مشخص دارو تهیه می کردیم خیلی اتفاقی و از سر کنجکاوی از این داروخانه همان دارو را پرسیدم، دارویی که همیشه با ۳ میلیون تومان  تهیه میشد سر جمع ۳۰۰ هزار تومان پرداخت کردیم! همان دارو این که بگم ایرانی بود یا برای جای دیگه نه! دقیقا همان دارو!

دارو هست، اما کم است!

«ای بابا، همه میگن بیایم از اینجا دارو بگیریم حالا شما میگین نداریم؟»

کیسه های دارو کم و کسری دارد و کامل نیست، یکی به دنبال آمپول نازایی میگردد، دیگری درمان پوکی استخوان، داروهای خود ایمنی مثل ام اس و سرطان هم داستان همیشگی خودش را دارد.

همسری به امید پیدا شدن آمپول برای درمان نخاع آسیب دیده از این داروخانه به آن داروخانه می‌رود و میگوید: «از این آمپول فقط تو دو تا داروخونه پیدا میشه، هندی ها بی کیفیت هستن و  ترجیح میدم داروی قاچاق شده بخرم!»

پول های کاغذی که خرج دارو شد

پدر دفترچه را از  جیب کتش درآورد و با وسواس تمام آن را ورق میزد نگاهی به من کرد و گفت: «دخترم این شماره رو میگیری؟ کد دارو رو گم کردم»

بعد از تماس و تشکر دختر از من، پدر از درد این بیماری گفت: «دخترم بود، همین که از شما تشکر کرد، چندسالیه که پوکی استخون امونش رو بریده و نمیتونه درست راه بره، دسته پول های ده تومنی که با کش بسته شده بود رو محکم در دستانش فشار داد : «هر ماه باید ۳ تا آمپول بزنه، هر کدوم از آمپول ها هم ۳ تومنه! بیمه هم که میگه اینا تحت پوشش من نیست و برو آزاد حساب کن! از جوونی شاگردی کردم و الان نجارم، شکر. به پول نگاه کرد و گفت اینا میره و میاد کاش دخترم یه بار دیگه بدون دردسر و دارو راه بره»

طی کردن هفت خوان رستم برای گرفتن یک دارو!

انسولین که برای بسیاری از بیماران دیابتی، بود و نبودش حکم مرگ و زندگی را دارد و چند روزی زمزمه های کمبودش شنیده میشود، برای تهیه کردنش باید  هفت خوان رستم را طی کرد

تقریبا یک سوم افرادی که در داروخانه بودند  برای تهیه انسولین مراجعه کرده بودند، پیرزن میگفت : «هیچکسی را ندارم، پسرم خارج درس میخونه و من با این پای علیل پرسون پرسون رسیدم به اینجا الانم میگن باید بری بیمه تاییدیه بگیری قبلش باید برم دوباره آزمایش بدم و کلی مدارک هم اینجا نوشته که نه سوادشو دارم نه چشمی ازم مونده که بخونم»

خانمی که برای پیرزن توضیح میداد چه مدارکی برای بیمه ببرد دلیل این سختگیری بیمه را کوتاه شدن دست‌های واسطه گران دارو از جمله ناصرخسرو می دانست.

حسرت و بغض یک پدر

چند باری صدایش زدند اما مرد خیره به ارقامی بود که پشت سر هم در فیش واریزی قطار شده بود

بعد از دریافت دارو گفت: «مادرم بیماری کلیه داشت، پول درمانش زیاد بود و به هر دری زدیم نشد که نشد، مادرم رفت و حسرت بزرگی موند به دلم. الان خداروشکر وضعم خوبه اما چه فایده با بغض ادامه داد پسرم همون مریضی مادرمو گرفته، پول دارو رو دارم اما دارو نیست...»

پیگیری‌ها به کجا رسید؟

خبر جبران ۴۰ درصدی کمبود دارویی مثل همین آنتی بیوتیک ها می تواند خبر خوبی باشد به شرطی که این جبران ها تداوم داشته باشد. پیگیری‌هایی که در کنار همراهی مردم، تلاش‌های بی‌وقفه مسئولان را می‌طلبد. کمبود دارویی که می‌شود دلیل اصلی آن را مافیای داخلی و تحریم‌های کشورهای اروپایی و امریکایی دانست.