«وَ اللاَّتِي يَأْتِينَ الْفاحِشَةَ مِنْ نِسائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّى يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلاً»؛
«كسانى از زنان شما كه مرتكب زنا شوند چهار نفر از مسلمانان را به عنوان شاهد بر آنها بطلبيد، اگر اين چهار نفر به موضوع (زنا) گواهى دادند، آنها را در خانه هاى خود محبوس سازيد تا مرگ آنها فرا رسد و يا اينكه خداوند راهى براى آنها قرار بدهد».
طبق نظر مفسّرين قبل از آن كه حكم حد زناكار نازل شود و شرايط ابلاغ و اجراى آن فراهم گردد، حكم زن زناكار حبس ابد وى در خانه بوده است. اما ذيل آيه كه مى فرمايد: «أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلاً» نشان از آن داشته كه حكم حبس ابد موقتى بوده و با نزول آيات سوره نور و حكم صد ضربه شلاق و رجم براى زناكار، حكم قبلى منسوخ گرديد.
منبع : پرسمان/ حقوق زن
