ماده سفید در مغز در زیر ماده خاکستری قرار دارد و میلیاردها نورون را به یکدیگر متصل کرده و سیگنال های الکتریکی را بین آن ها منتقل می کند. در این مطالعه از دانشجویان داوطلب درخواست شد که کارهایی را به منظور تعیین سطح خلاقیت آن ها انجام دهند که این کارها شامل یافتن چندین جواب برای یک سوال، کشیدن اشکال هندسی مختلف و لیست کردن دستاوردها در زمینه های خلاقانه مانند موسیقی، رقص و نگارش می شد.
با کنار هم گذاشتن اسکن های MRI و میزان سطح خلاقیت داوطلبان، محققان دریافتند ۱۵ درصد برتر در خلاقیت (۱۹ مورد) ارتباط نورونی بسیار بیشتری نسبت به ۱۵ درصد کم خلاقیت داوطلبان داشتند. محققان گمان می برند یافته های آن ها روزی متخصصان را در تعیین و پیش بینی خلاقیت های ذاتی یک فرد و یا تشخیص بیماری های مغزی در کهنسالان کمک کند.
مغز که اندامی وسیع و بسیار پیچیده و همچنین متغیر بین افراد مختلف می باشد، ریاضیدانان را مشتاق به یافتن الگوهای نهان در میان انبوه داده های مغز انسان کرده است. محققان در گزارش تحقیق خود آوردند: « اخیرا این مساله بسیار مورد توجه قرار گرفته است که مطالعه و بررسی فعالیت بخش های مختلف مغز بصورت مجزا کاری کاملا ساده لوحانه محسوب می شود. بلکه مطالعه ساختار کلی مدارهای نورونی در مغز میتواند بسیار مفیدتر واقع شود.»
قدم بعدی برای گروه تحقیقاتی بررسی رابطه بین ارتباطات (نورونی) مغز و میزان بهره هوشی(IQ) میباشد و یافتن رویکرد محاسباتی آنها نیز می تواند در شناسایی علائم اولیه آلزایمر و دیگر بیماری های اعصاب کمک شایانی بکند. حوزه کانکتومیکس در حال برداشتن قدم های اولیه خود می باشد اما ما مشتاق فهمیدن این مسئله هستیم که ارمغان این نوع از بررسی مغز در آینده برای ما چه چیزی می تواند باشد.
منبع: bigbangpage.com
