بازارچه خیریه ی سگ ها! به تازگی بازارچه های خیریه ای راه اندازی شده اند که هزینه های قابل توجهی را برای نگهداری و حمایت از حیواناتی همچون سگ و گربه و... جمع آوری می کنند اما واقعا این حیوانات كه در این مراكز نگهداری می شوند چه شرایطی دارند كه در وضعیت كنونی معیشت نامناسب اقتصادی كه خیلی از مردم با آن دست به گریبان هستند، باید برای آنها هزینه شود؟ پریا خداقلی زاده - بخش اجتماعی تبیان مدتی است كه بیشتر شبكه های اجتماعی و رسانه های مختلف به موضوع كمپ های نگهداری از حیوانات بی خانمان و البته رسیدگی به آنها توجه ویژه ای كرده اند.حیواناتی مثل سگ یا گربه و ... كه بنا به دلایل مختلفی یا رها شده اند و یا مورد آزار و اذیت و در نتیجه نقص عضو قرار گرفته اند.هدف مهم خیلی از این انجمن های مردم نهاد و یا كمپ های حمایتی در واقع نگهداری از این حیوانات و بهبود شرایط زندگی و درمانی آنهاست .معمولا پزشكان با كمك های مادی و غیر نقدی یا به صورت داوطلبانه و یا از سوی مردم علاقه مند جمع آوری و صرف درمان و نگهداری این حیوانات می کنند.اما واقعا این حیوانات كه در این مراكز نگهداری می شوند چه شرایطی دارند كه در وضعیت كنونی معیشت نامناسب اقتصادی كه خیلی از مردم با آن دست به گریبان هستند و بسیاری از این هزینه ها شاید می توانست صرف یك خانواده نیازمند شود، باید برای آنها هزینه شود؟ سری زده ایم به مركز نگهداری برخی از این حیوانات در انجمن حمایت از حیوانات.اینجا ساختمانی قدیمی و دو طبقه است .جایی حوالی خیابان یوسف آباد تهران.ساختمانی كوچك و ساده اما با همه بخش های یك بیمارستان واقعی .اتاق عمل ،رادیولوژی،آزمایشگاه ، فروشگاه ، بخش بستری و .... .اما نه اتاق عمل و نه رادیولوژی و نه آزمایشگاه و نه فروشگاه به اندازه بخش بستری تاثیر گذار نیست.نه از آن تاثیرهایی كه هر بیننده ای خوشش بیاید و بخواهد برای بقیه تعریف كند.تاثیرش درست مثل همان حس هایی است كه خیلی وقت ها سراغ ما می آید و عجیب گلویمان را فشار می دهد.از همان حس هایی كه حداقل برای چند دقیقه دلمان می خواهد ،برای سرزمینی دیگر باشیم و هویتی متفاوت از اینجا. هزینه هایی كه برای نگهداری و حمایت از این حیوانات جمع آوری می شود گاهی مواقع بسیار قابل توجه است .اما انتقادی كه همچنان در این خصوص وجود دارد اینكه شاید در روزگاری كه شمار شهروندهایی كه حالا جغرافیای زندگی شان به زیر خط فقر رسیده است ، صرف چنین هزینه هایی برای حیوانات نیازمند كمی عجیب باشد اتاق كوچكی پر از قفس های بزرگ.چند گربه داخل قفس ها با صدایی شبیه ناله میو میو می كنند.نزدیك تر كه می روم متوجه می شوم وضعیتشان عادی نیست.بعضی ها دست و پا ندارند بعضی ها قسمتی از بدنشان كنده شده یا یك چشم ندارند و .... بله تمام اینها كار آدم هاست. كار آدم ها. باورش سخت نیست ؟ همین آدم های یك قدمی ما .همین آدم های لب تاب به دست و كت و شلواری كه هر روزاز كنارمان می گذرند ! مسئول انجمن می گوید:"با ما تماس می گیرند و خبر می دهند كه مثلا یك حیوان را تا سر حد مرگ آزار داده اند اعضای ما فورا خودشان را به محل می رسانند و حیوان را برای درمان به انجمن می آورند." با دست به یكی از قفس ها اشاره می كند.گربه كوچك و لاغری كه گوشه قفس كز كرده.اسمش را گذاشته اند" نفس" ،هر چند نفس بودن ونفس كشیدن در شهری پر از آدم نما آسان نیست .می گفت وقتی آوردنش اینجا دور دستش یك سیم فلزی بسته شده بود و در یكی از چشم هایش شی خارجی فرو كرده بودند و تمام بدنش را با اسپری رنگ كرده بودند.بعد از چند بار عمل در نهایت مجبور شدند دستش را قطع كنند تا زنده بماند.یكی دیگر از قفس ها هم گربه كشیده و مشكی رنگی است كه به علت ضربه از كمر فلج شده و قفس بعدی گربه ای كه دمش را بریده اند و قفس بعدی .... . همه خبرهای حیوان آزاری این مدت مثل برق از ذهنم می گذرد.همه نگران شكار میش وپلنگ و خرس هستند.ولی این شهر با همه شهریت و جنگل و كوهستانی كه ندارد ،عجیب از این درد روانی رنج می كشد.همان حیوان های خیابانی از سگ و گربه گرفته تا روباه و كلاغ كه فقط به خاطر اینكه مال كسی نیستند اما در این خیابان ها زندگی می كنند ،اگر هم با گلوله مسئولان شهری یا چرخ های ماشین های شاسی بلند مدل بالا ، جان ندهند قطعا از جنون و روان بعضی از همین آدم های این شهر جان می دهند! می توان به این نتیجه رسید كه واقعا این رفتارهای پرخاشگرانه و حیوان آزارانه نه تنها هیچ سنخیتی با دین ندارد كه حتی مغایر با ارزش های دینی هم است.ضمن اینكه حیوان دوستی به گفته گاندی یكی از نشانه های جوامع متمدن است در حالی كه هنوز هم تعداد كسانی كه سعی در حمایت از حیوانات آسیب دیده دارند چندان قابل قبول نیست واقعا با همان گشت كوتاه در بخش های مختلف انجمن و حتی كمپ های نگهداری از این حیوانات كه اتفاقا بدون هیچ وابستگی به نهادهای مختلف و فقط و فقط توسط خود مردم علاقه مند و داوطلب نگهداری می شود ، می توان به این موضوع پی برد كه هر چقدر بعضی از آدم های این شهر جنون حیوان آزاری دارند ،به همان اندازه عده ای دیگر سعی در ترمیم زخم های این حیوانات بی آزار و زبان بسته می كنند. جالب تر اینكه هزینه هایی كه برای نگهداری و حمایت از این حیوانات جمع آوری می شود گاهی مواقع بسیار قابل توجه است .اما انتقادی كه همچنان در این خصوص وجود دارد اینكه شاید در روزگاری كه شمار شهروندهایی كه حالا جغرافیای زندگی شان به زیر خط فقر رسیده است ، صرف چنین هزینه هایی برای حیوانات نیازمند كمی عجیب باشد.در واقع عده ای منتقد سرسخت این ماجرا هستند كه این هزینه ها به جای اینكه صرف نگهداری و درمان و غذای این حیوانات شود می تواند صرف غذای عده زیادی از خانواده ها و مردم نیازمند باشد.اما بسیاری از فعالان این انجمن ها در پاسخ به این واكنش معتقدند كه دست كم برای كمك به انسان های نیازمند تشكلات و موسسات خیریه زیادی وجود دارد كه درحال فعالیت هستند و می توانند این افراد را شناسایی كرده و در نهایت به آنها كمك كنند ضمن اینكه این موضوع به جز نذورات و هزینه هایی است كه صرف انجام امور خیریه ای برای مردم مستحق و نیازمند می شود.اما تعداد داوطلبان یا علاقه مندان كمك به حیوانات آزار دیده به اندازه ای ناچیز است كه گاهی برای تامین یك هزینه جراحی ساده هم باید تا مدت ها منتظر ماند تا بلكه این هزینه تامین شود. بنابراین با یك استناد ساده به آیات قرآن كه در جای جای آن از حیوانات سخن به میان آمده و حتی در برخی آیات از جمله سوره كهف آن حیوان به مقامی والا به اندازه بندگان شایسته رسیده است ، می توان به این نتیجه رسید كه واقعا این رفتارهای پرخاشگرانه و حیوان آزارانه نه تنها هیچ سنخیتی با دین ندارد كه حتی مغایر با ارزش های دینی هم است.ضمن اینكه حیوان دوستی به گفته گاندی یكی از نشانه های جوامع متمدن است در حالی كه هنوز هم تعداد كسانی كه سعی در حمایت از حیوانات آسیب دیده دارند چندان قابل قبول نیست.امید است روزی به سطحی از آگاهی و فرهنگ دست بیابیم كه دیگر تعداد حیواناتی كه مورد آزار و اذیت قرار می گیرند ، آنقدر ناچیز باشد كه تمام این حامیان و حمایت ها نصیب انسان های آزار دیده شود.