چگونه عکس‌های زیبا بگیریم؟
عکاسی مانند هر وسیله ارتباطی دیگر، زبان خاص خودش را دارد. آموختن این زبان به ما کمک می‌کند تا از طریق عکس‌هایی که می‌گیریم، فکرها و جهان اطرافمان را بازگو کنیم.
وقتی سوژه‌ای نظر ما را جلب می‌کند، مغز ما، از میان ازدحام چیزهایی که در اطراف آن قرار دارند، به طور خاص، به آن سوژه توجه می‌کند. قابلیت انطباق دید انسان با نورهای مختلف هم از جمله برتری‌های دیگر چشم انسان بر دوربین عکاسی است. برای اینکه عکسی که می‌گیریم نیز همین رابطه را با بیننده برقرار کند، باید نکات ظریفی را در نظر داشته باشیم. عکاسی مانند هر وسیله بیانی دیگری، زبان خاص خودش را دارد. آموختن این زبان به ما کمک می‌کند تا از طریق عکس‌هایی که می‌گیریم، فکرها و جهان اطرافمان را بیان کنیم. در نظر گرفتن نکات زیر می‌تواند به ما کمک کند تا عکس‌های گویاتری بگیریم.
نور، مهم‌ترین عامل در عکاسی
کلمه فتوگرافی در زبان انگلیسی یعنی «نگاشتن با نور». نور مناسب می‌تواند به عکس ما جان ببخشد و بالعکس...
با این وجود، نور مستقیم، سایه روشن‌های تند و ناخوشایندی در عکس ایجاد می‌کند. برای گرفتن عکس، نور غیرمستقیم بهترین است و رنگ‌ها را نیز زنده‌تر می‌کند. روزهایی که ابری نازک، تندی نور خورشید را در آسمان می‌گیرد، صبح‌های زود و عصرها بهترین اوقات برای عکاسی هستند. یادمان باشد که نور باید بر سوژه عکس ما بتابد و نه بر دوربین.
سوژه جالب
انتخاب موضوع یا سوژه جالب قدم اول است. پیش از گرفتن عکس از خود بپرسیم چه چیزی ما را به موضوع مورد نظرمان جلب کرده و سعی کنیم آن را به روشنی در عکسی که می‌گیریم نشان دهیم. هم چنین، به یک عکس اکتفا نکرده، زوایای متفاوتی را برای نشان دادن موضوع مورد نظرمان تجربه کنیم. این کار به ما فرصت بهتری برای انتخاب بهترین عکس خواهد داد.
دو قدم به جلو
همه دوربین‌ها قابلیت زوم کردن (طویل‌تر شدن عدسی دوربین) را ندارند و این کار، حتی وقتی امکانش باشد، از عمق میدان عکس می‌کاهد و بخش کوچک‌تری از آن واضح به نظر می‌آید. برای حذف آنچه كه حضورش در عکس لازم نیست، بهترین راه نزدیک شدن به موضوع است. این کار از شلوغی عکس کم کرده، تأکید بیشتری بر آنچه مورد نظر عکاس است می‌گذارد. پیش از فشردن دکمه دوربین، چند قدم به موضوع عکس نزدیک شوید و دوباره از دریچه دوربین به آن نگاه کنید. اگر آنچه مورد نظر شماست بخش عمده عکس را پر نکرده، باز هم جلوتر باید رفت.
کادر عکس
این انتخاب، که چه چیزهایی را در عکس جا دهیم و چه چیزهایی را حذف کنیم، یکی از مهم‌ترین عوامل در موفقیت عکس ماست. پنجره مستطیل شکل دوربین که از آن به جهان نگاه می‌کنیم، کادر عکس ما را تشکیل می‌دهد. پیش از گرفتن عکس، با نگاهی به آنچه در این کادر قرار گرفته، می‌توانیم آنچه را برای بیان عکس لازم است حفظ و آنچه را اضافی است حذف کنیم. حرکت دادن دوربین، تغییر فاصله ما با سوژه عکس و تغییر جای سوژه در صورت امکان، محتوای این کادر را تغییر می‌دهد.
زمینه پشت عکس
زمینه شلوغ پشت عکس را در زبان عکاسی می‌شود به هیاهویی تشبیه کرد که مانع رسیدن صدای ما به گوش مخاطب می‌شود. تغییر جای دوربین، می‌تواند این پس زمینه را تغییر دهد. آرام بودن این پس زمینه به بیننده فرصت می‌دهد با تمرکز بیشتری به موضوع عکس نگاه کند.
کمپوزیسیون یا همچینی
آنچه از پنجره دوربین می‌بینیم، عکس نهایی ما را تشکیل می‌دهد. آیا اجزای عکس ما با دقت کنار هم چیده شده‌اند؟ کمپوزیسیون یا همچینی در عکس را می‌توانیم به دستور زبان تشبیه کنیم. اگر کلمات ما با نظم در کنار هم قرار بگیرند، بیان ما روشن و مفهوم خواهد بود. رابطه بین اجزای عکس، کمپوزیسیون عکس را می‌سازد. این رابطه باید چنان باشد که منظور ما را از گرفتن عکس به روشنی بیان کند. مرکز عکس، همیشه بهترین محل برای قرار دادن موضوع نیست. با حرکت دادن دوربین می‌توانیم بهترین کمپوزیسیون را کشف کنیم.
آنچه در یک عکس واضح یا فوکوس باشد نگاه بیننده را به خود می‌کشد. عکاس با واضح نشان دادن عناصر عکس به بیننده می‌گوید: «اینجا را نگاه کنید». در بیشتر دوربین‌های عکاسی دیجیتال که همه چیز اتوماتیک انجام می‌شود، نقطه وضوح در مرکز تصویر قرار گرفته و اگر موضوع مورد نظر شما در گوشه عکس قرار بگیرد از وضوح کمتری برخوردار خواهد بود.
برای حل این مشکل، می‌توانید:
- با قرار دادن سوژه در وسط کادر، دکمه گرفتن عکس را تا نیمه فشار دهید و نگه دارید.
- با این عمل، سوژه شما واضح شده و می‌توانید آن را هر کجای کادر که بخواهید قرار دهید.
- حالا دکمه را که در نیمه راه نگه داشته‌اید، تا انتها فشار داده و عکس را بگیرید.
این قاعده شامل همه عکس‌ها نمی‌شود. زیرا گاهی هم مبهم بودن به بیان موضوع عکس کمک می‌کند.
عمق عکس
آنچه در عکس ما به وضوح دیده می‌شود، عمق عکس را تشکیل می‌دهد. این عمق به ما امکان می‌دهد تا بخش‌هایی از جهان اطرافمان را، که از سه بعد برخوردار است، در یک عکس، که تنها دو بعد دارد، نشان دهیم. نور از عوامل اصلی ایجاد عمق در عکس است. در نور زیاد، دریچه ورودی دوربین مانند چشم در نور روز، تنگ می‌شود. این شرایط وضوح بیشتری در عکس ایجاد می‌کند. چیدن اجزای عکس به صورتی که بعضی نزدیک‌تر به دوربین و بعضی دورتر باشند نیز به عکس ما عمق بیشتری می‌دهد. عدسی‌های بلند (زوم) از عمق عکس می‌کاهند و عدسی‌های کوتاه با میدان دید وسیع‌تر (واید) به عمق آن می‌افزایند. از کارتیه برسون، یکی از بهترین عکاسان جهان، نقل شده که گفته است: «عکاسی یعنی طوری به جهان نگاه کنیم که گویی اولین بار است آن را می‌بینیم.»
منبع: پایگاه اطلاع رسانی علوم ارتباطات ایران
