در این نشست، ابعاد هویتی، فرهنگی و اجتماعی نسل جدید و چالشهای پیش روی نهادهای فرهنگی در ارتباط با آنان مورد بحث و بررسی قرار گرفت. در ابتدای نشست، دکتر فاطمه کریمی دردشتی با انتقاد از بهکارگیری مفاهیم غربی در نامگذاری نسلها گفت: «اصطلاحاتی مانند نسل X، Y، Z از دل فرهنگ و تاریخ غرب بیرون آمدهاند، اما ما بدون بومیسازی، آنها را در جامعه خود تکرار میکنیم. این برچسبها بیش از آنکه به شناخت نسلها کمک کنند، نوعی هویت تحمیلی ایجاد میکنند.»
وی افزود: «نوجوانان امروز در بستر دیجیتال رشد کردهاند و بخش زیادی از هویت خود را در فضای مجازی جستوجو میکنند. در پژوهشهایی که با دهههشتادیها انجام دادم، بحران هویت، بهویژه در بُعد جنسیتی، مسئلهای جدی است. این بحران زمانی تشدید میشود که نهادهایی مانند خانواده و مدرسه نقش خود را در تربیت و گفتوگو از دست میدهند.»
در ادامه، دکتر مسعود کوثری با اشاره به سرعت تغییرات فرهنگی و اجتماعی در ایران تصریح کرد: «در گذشته تفاوت نسلی در بازههای پنجاهساله شکل میگرفت، اما امروز در عرض ده سال، ذهنیت نسلها دگرگون میشود. این مسئله ناشی از تحولات تکنولوژیک و ضعف نهادهای فرهنگی در بازتولید معنا و اعتماد است.»
او با تأکید بر اینکه مفهوم نسل در ایران بیش از آنکه جامعهشناختی باشد، سیاسی شده است، گفت: «نسل امروز پنج گسست اصلی را تجربه میکند: معرفتی، نمادین، رسانهای، اعتماد و مشروعیت، و هویتی. نهادهای سنتی از آموزشوپرورش گرفته تا رسانه، دیگر پاسخگوی نیازهای این نسل نیستند و جوانان مسیر خود را بر اساس منطق جدیدی تعریف میکنند.» در بخشی دیگر از نشست،
محسنیفرد با اشاره به یافتههای پژوهشی مؤسسه تبیان اظهار کرد: «نوجوانان امروز صرفاً مصرفکننده فرهنگ نیستند، بلکه در بازآفرینی آن نقش فعالی دارند. آنها فضاهای سنتی مانند کتابخانهها یا آیینهای مذهبی را مطابق با سلیقه و نیاز خود بازتعریف میکنند.»
در پایان، دکتر کوثری با تأکید بر ضرورت بازنگری در سیاستهای فرهنگی گفت: «نمیتوان از نسلی که در اقتصادی ناعادلانه و فرهنگی متناقض رشد کرده، انتظار همراهی داشت. اصلاح جامعه از صداقت آغاز میشود؛ باید بیعدالتی، دروغ و ریا را کنار گذاشت تا دوباره اعتماد و گفتوگو میان نسلها شکل بگیرد.»
پیام شما به ما