رسم سفره‌داری حضرت علی اکبر علیه‌السلام
یکی از ویژگی‌های کمترگفته شدۀ حضرت علی‌اکبر علیه‌السلام، روحیۀ میهمان‌نوازی و رسم سفره‌داری ایشان بود.
حضرت، این ویژگی را را از پدر و عموی بزرگوارشان امام مجتبی علیه السلام به ارث برده بودند تا جاییکه در زیارت‌نامه‌شان می‌خوانیم:
السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ
سلام بر تو، ای فرزند حسن و حسین
(کامل الزیارات، ابن‌قولویه قمی، ص ۲۰۰)
آتش‌افروز مدینه
رسمی شناخته شده در فرهنگ عرب وجود داشت که اگر کسی در پشت بام خانه‌اش، آتش برمی‌افروخت فقیران شهر می‌فهمیدند که در آن خانه، سفره احسان گسترده است. سیره‌نویسان نوشته‌اند در میان همه فرزندان بنی‌هاشم، حضرت علی اکبر علیه‌السلام تنها کسی بود که بین مردم به لقب «نارئ‌القری» یعنی «آتش‌افروز مدینه» شهرت داشت.
(فرسان الهیجاء، محلاتی، ج ۱، ص ۴۱۶)
اعتراف معاویه به سخاوت حضرت علی اکبر علیه‌السلام
این ویژگی حتی از چشم دشمنان هم پنهان نماند. مغیره نقل می‌کند: روزی معاویه در جمعی از نزدیکانش پرسید: «چه کسی سزاوار خلافت است؟» همه به رسم تعارف گفتند: «تو سزاواری!» اما معاویه – که گرچه خصم اهل‌بیت بود، اما گاه لب به حق می‌گشود – پاسخ داد:
نه! شایسته‌ترین فرد برای این مقام، علی بن الحسین بن علی است؛ او که جدش رسول خداست، در وجودش شجاعت بنی‌هاشم، سخاوت بنی‌امیه و شکوه و جذبه ثقیف گرد آمده است.
(مقاتل الطالبیین، ابوالفرج اصفهانی، ص ۵۲)
پیام شما به ما