این وضعیت را «انفجار کنترل‌شده‌ روان بدن» می‌نامند؛ حالتی که در ظاهر ممکن است با بی‌حرکتی یا رفتارهای ساده همراه باشد، اما در درون، سیستم عصبی در حال تحمل بالاترین سطح تهدید زیستی و روانی ممکن است.

 انکار حسی–ادراکی (Perceptual Dissociation)
ذهن دنبال «توجیه» یا «جایگزینی» واقعیت می‌گردد. ممکن است پدر فکر کند: «نه، اشتباهی شده»، «الان بلند می‌شه»، «دارم اشتباه می‌بینم». این واکنش به نام حلقه تعویق معنا شناخته می‌شود؛ ذهن تا چند ثانیه یا دقیقه اجازه نمی‌دهد اطلاعات وارد حافظه واقعی شوند.

خلأ واژگانی(Speech Arrest)
در لحظه، تولید کلام متوقف می‌شود. حتی درونی‌ترین زبان (تفکر کلامی) برای چند ثانیه خاموش می‌شود یا تنها یک واژه ساده در حلقه تکرار می‌افتد، مثلا «نام فرزند» یا لغت «نه»! ناحیه بروکا (مرکز زبان در مغز) دچار ممانعت عملکرد موقت می‌شود، که در سوانح روانی رایج است.

یخ‌زدگی هیجانی (Emotional Numbing)
احساسات از نوع کلاسیک (غم، ترس، خشم) فعال نمی‌شوند. آن‌چه رخ می‌دهد، نوعی قطع موقت پاسخ هیجانی است. این «بی‌حسی حاد» باعث می‌شود برخی اطرافیان تصور کنند پدر واکنشی نشان نمی‌دهد، درحالی‌که ذهن در شوک هیجانی‌ست.

 پاسخ‌های لحظه‌ای بدن (Neurovegetative Reaction)
مغز (غده هیپوتالاموس) پیام اضطراری به غده فوق کلیه می‌فرستد. آدرنالین، نورآدرنالین و کورتیزول در بدن ترشح می‌شوند. این باعث می‌شود که فشار خون لحظه‌ای و ضربان قلب بالا برود، تنفس بریده، تند یا حتی موقتا متوقف شود و عضلات (به‌ویژه شانه‌ها، گردن، فک) در وضعیت انقباض کامل قرار بگیرند

 اختلال لحظه‌ای در تعادل، بینایی یا شنوایی

ممکن است صدای محیط قطع یا محو شود (مثل صدای کش‌دار یا دور)، برخی پدران صداها را به‌صورت «خفه» یا «غیرواقعی» گزارش کردند. تاری دید یا نقطه سیاه موقت هم رایج است، به دلیل تنگ‌شدن عروق چشمی تحت فشار عصبی. برخی پدران نیز عرق سرد کرده یا دچار لرز شدید می‌شوند.  

 فعال‌سازی سیستم خاطره هیجانی (Amygdala Encoding)
لحظه‌ای که پدر می‌بیند چه اتفاقی افتاده، مغز این صحنه را بدون فیلتر وارد آمیگدال (مرکز هیجان و حافظه خطر) می‌کند. همین باعث می‌شود بعدها با کوچک‌ترین محرک حسی (نور، صدا، بو) تصویر دوباره پخش شود.

 ۸. رفتارهای حرکتی و خودکار بدن
پدر ممکن است دچار یکی از این حالات شود: فروپاشی بدنی (نشستن یا افتادن روی زمین بدون بیهوشی)، دویدن یا نزدیک‌شدن سریع به صحنه با بدن نیمه‌مختل، کوبیدن دست یا بدن به دیوار یا زمین. درآوردن صداهای ابتدایی، فریاد یا خش خش در گلو.

 ۹. فقدان خودآگاهی موقعیتی (Partial Dissociation)
پدر ممکن است به‌مدت چند دقیقه در حالت عملکرد خودکار باشد؛ پاسخ می‌دهد، حرکت می‌کند، ولی بعداً به یاد نمی‌آورد چه گفته یا کرده است. این واکنش دفاعی ذهن در مواجهه با تروماست.