تجربه‌ای بی‌سابقه برای صهیونیست‌ها

در جنگ ۱۲روزه اخیر، تل‌آویو، حیفا و اشکلون برای نخستین‌بار هدف موشک‌هایی قرار گرفتند که نه از غزه بودند و نه از لبنان، بلکه از خاک ایران شلیک می‌شدند. ایرانی که تا دیروز دور به نظر می‌رسد، حالا نزدیک‌تر از همیشه بود. مردم نه فقط از انفجار که از «فروپاشی تصور امنیت» دچار شوک شدند.

 ترسی که از جنوب آغاز شده بود

سال‌ها راکت‌های غزه و کاتیوشاهای حزب‌الله بخشی از واقعیت زندگی اسرائیلی‌ها بود. سامانه‌ «گنبد آهنین» برای مقابله با همین راکت‌ها به وجود آمده بود و رژیم تصویر یک اقتدار امن را ساخته بود. اما این مساله وجود داشت که اگر روزی قدرتی بزرگ‌تر با موشک‌های دقیق وارد شود، آن وقت چه؟ بهار ۲۰۲۵ پاسخی به این پرسش بود.

ورود مستقیم ایران به زمین نبرد

ایران، در پاسخ به حمله جنایتکارانه رژیم صهیونیستی با شلیک مستقیم موشک از خاک خود، وارد میدان شد. موشک‌هایی مانند «خرمشهر» و «سجیل» با برد بالا و دقت زیاد، اهدافی در حیفا و اطراف تل‌آویو را نشانه رفتند. این، نه فقط یک حمله فیزیکی، بلکه آغاز مرحله‌ای جدید در توازن تهدید بود.

برد و پیام موشک‌ها

برد موشک‌ها بیش از هزار کیلومتر بود. مسیرشان هم از ایران تا قلب سرزمین‌های اشغالی با هدف‌گیری دقیق. پیام روشن بود: ایران مستقیم و آشکارا می‌تواند به خاک اسرائیل برسد؛ آن هم با سلاح‌هایی که زیرساخت‌ها را تهدید می‌کند.

پدافندی که خیال صهیونیست‌ها را آرام نکرد

سامانه‌های دفاعی آرو-۳، داوود و گنبد آهنین فعال شدند. برخی از موشک‌ها رهگیری شدند؛ اما تجربه‌ شنیدن صدای انفجار در تل‌آویو، کافی بود تا ترس عمومی گسترش پیدا کند و اضطراب روانی‌ گسترده‌ به دل ساکنان سرزمین‌های اشغالی نفوذ کرد.

وقتی مرز و مرکز یکی می‌شود

در گذشته، ترس و آژیر خطر مخصوص مناطق مرزی بود؛ حالا در برج‌های تل‌آویو هم مردم شب را در پناهگاه می‌گذرانند. برای نخستین‌بار، تهدیدی که همیشه «دور» تصور می‌شد، به «خانه» رسیده است. چیزی که فقط آسیب‌پذیری جغرافیایی نیست؛ بلکه آغاز فروپاشی اسطوره‌ فاصله‌ امن است.

 شکستن خط قرمز روانی

رژیم اسرائیلی که طی همه سال‌ها خودش را برتر از همه می‌دانست، این بار به چالش کشیده شده، قدرت بازدارندگی و سیستم‌های پدافندی به ظاهر شکست‌ناپذیرش ‌با موشک‌های که از هزار کیلومتر دورتر به حیفا رسیدند، تنها زیرساخت‌ها را. هدف نگرفته بود، بلکه باور عمومی به «امنیت داخلی» را هم در سرزمین‌های اشغالی شکستند.

 یک روایت از شک و مهاجرت

یدیعوت آحارونوت از دختری نقل می‌کند که می‌گوید: «پدرم همیشه به ارتش افتخار می‌کرد اما، حالا می‌گوید شاید وقت رفتن باشد.» یک روان‌درمانگر اسرائیلی هم در کانال ۱۲ گفته بود: «ما با موجی از اضطراب، بی‌اعتمادی و PTSD مواجهیم.» اعتماد عمومی به ارتش و دولت، به‌طرز بی‌سابقه‌ای آسیب دیده است.