جوانان می‌خواهند با سبک زندگی خودشان نفس بکشند، و در آن‌سو، مادرشوهرها حس می‌کنند دیده نمی‌شوند و جایگاهشان رنگ باخته است. اما این رابطه نه تماما مشکل‌دار است و نه تنها جوانان قربانی آن‌اند؛ مادرشوهرها نیز در سکوت، دلتنگ احترام‌ها و نقش‌آفرینی‌های گذشته‌اند.
آیا این شکاف تنها نتیجه اختلاف نسل‌هاست؟ یا هر دو طرف قربانی تحولات شتاب‌زده اجتماعی‌اند که فرصت گفتگو و درک متقابل را از میان برده است؟

۱. نسل امروز: مستقل، اما تنها
جوانان امروزی به تحصیل، اشتغال و ارتباطات جهانی دسترسی بی‌سابقه‌ای دارند، اما هم‌زمان بیش از هر زمان دیگری احساس تنهایی می‌کنند. فضای مجازی آن‌ها را وارد مسابقه‌ای بی‌پایان با تصویرهای بی‌نقص می‌کند و در این رقابت، گاهی ناخواسته پل‌های ارتباطی با نسل قبل را پشت سر می‌گذارند.
پاسخ‌های تند به جمله‌هایی مثل «از روی دلسوزی می‌گویم» یا «نمی‌خواهم اشتباهاتم را تکرار کنی»، به‌جای همدلی، دیواری از فاصله می‌سازد. در مسیر اثبات استقلال، نسل جوان گاه فراموش می‌کند که بزرگ‌ترها هم نیاز دارند شنیده شوند و احساس مهم‌بودن کنند.
 

۲. مادرشوهرها: دلتنگ نقش‌های فراموش‌شده
مادرشوهرهای امروزی خود روزگاری عروس‌هایی بوده‌اند که احتمالا سنت و اقتدار را تجربه کرده‌اند. حالا اما در نقش جدید، نه می‌خواهند مانند مادرشوهرهای قدیم سختگیر باشند، و احتمالا چندان بلد نیستند چگونه با جوانانی که حریم خصوصی را ارزش می‌دانند و وابسته به دنیای دیجیتال‌اند، ارتباط بگیرند.
دوری از فرزندان، کم‌رنگ شدن جایگاه مشورتی و احساس بی‌هویتی در جامعه‌ای در حال تغییر، مادرشوهرها را به سکوت و انزوا می‌کشاند.
 

۳. شبکه‌های اجتماعی: آتش‌بیار معرکه
رسانه‌های اجتماعی نه‌تنها جوانان را اسیر مقایسه‌های مخرب کرده‌اند، بلکه به مادرشوهرها هم القا می‌کنند که «نسل امروز ناسپاس است». صفحات طنزآلود و کلیشه‌ساز، با روایت‌های اغراق‌آمیز از درگیری‌های خانوادگی، دیوار بی‌اعتمادی میان دو نسل را بلندتر می‌کنند. نتیجه این می‌شود که هر دو طرف، پیش از همدلی، حالت دفاعی می‌گیرند.
 

۴. راه‌حل: ساختن پل، به‌جای دیوار
درک دوطرفه: جوانان باید بدانند که استقلال لزوماً به معنای انکار تجربه‌های گذشتگان نیست. در مقابل، مادرشوهرها هم باید بپذیرند که سبک زندگی جدید، اشتباه نیست؛ فقط متفاوت است.
بازتعریف سنت‌ها: دیدوبازدیدهای سنگین هفتگی می‌تواند به دیدارهای سبک و صمیمی ماهانه تبدیل شود؛ باکیفیت، بدون قضاوت و در فضایی آرام.
واسطه‌های آشنا با هر دو نسل: احیای نقش‌هایی مانند خواهر بزرگ‌تر، عمو یا دایی می‌تواند پلی ارتباطی بین دو نسل باشد؛ کسانی که هم سنت‌ها را می‌فهمند و هم با زبان نسل جدید آشنا هستند.

جمع‌بندی
این اختلاف نسلی با سرزنش و سکوت حل نمی‌شود. جوانان نیاز دارند تجربه‌های تلخ و شیرین بزرگ‌ترها را بشنوند، و مادرشوهرها باید بپذیرند که دنیای امروز با منطق و سرعت خودش جلو می‌رود. اگر هر دو طرف به‌جای جبهه‌گیری، با نگاهی همراه و همدل وارد گفت‌وگو شوند، رابطه میان عروس و مادرشوهر می‌تواند از یک میدان نبرد، به کارگاهی برای یادگیری، همدلی و رشد تبدیل شود.