آیا تماشای پورن باعث بی‌حیایی می‌شود؟

نگاه‌کردن به تصاویر و ویدئوهای پورن، اثرات روانی نابهنجاری روی افراد می‌گذارد. احساس بی‌ارزشی، بی‌کفایتی، فاصله تا مطلوب، اعتمادبه‌نفس پایین و نداشتن تصویر بدنی مناسب، از جمله مشکلاتی است که فرد معتاد به پورن درگیر آن می‌شود. از طرفی موضوع بی‌حیایی در دین و ارتباط آن با پورنوگرافی را می‌توانیم از دید روان‌شناسی با مفهوم عزت نفس دنبال کنیم. مطالعات نشان می‌دهند میان عزت نفس و تماشای پورن رابطه معناداری وجود دارد.

رفتارهایی که در شأن انسانی نیست، از وسعت وجودی و شأن فرد کم می‌کند و به او احساس بی‌ارزشی می‌دهد. وقتی فرد خود را به‌اندازه کافی ارزشمند نمی‌بیند، عناصر وجودی خود را به حراج می‌گذارد: نگاهش، شنیدنش، قدم برداشتنش و ... تماشای پورن یکی از آن فضاهای مسموم است که انسان را دچار بی‌ارزشی می‌کند و این چرخه خود را تقویت می‌کند.

بی‌حیایی به‌نوعی از بی‌تقوایی نشات می‌گیرد و بی‌تقوایی نیز از بی‌توجهی به ارزشمندی انسان ناشی می‌شود؛ لذا در زمینه اعتیاد به پورن آنچه کمبود عزت نفس می‌دانیم، با بی‌حیایی نیز هم‌پوشانی دارد.

چرا نباید از تماشای پورن حرف زد؟

گفتن از چنین اختلالی، رواج‌دادن و ‌عادی‌جلوه دادن آن است؛ اما حتی در روان‌شناسی هم که بعضی کج‌اخلاقی‌ها را مرض نمی‌داند، اعتیاد به پورن بیماری و اختلالی است که می‌تواند آسیب‌های روحی روانی جدی بر سلامت فرد و زندگی زناشویی و حتی روابط او بگذارد.

گفتن از تماشای پورن، یعنی ریختن قبح آن در جامعه و این یعنی آشکارکردن بی‌حیایی در جامعه. ممکن است افراد با دیدن فیلم‌ها و تصاویر مستهجن، برای آنکه خود را منزه کنند، آن را برای بقیه تعریف کنند و یار بخرند! به‌عبارتی دنبال اثبات این هستند که این مسئله‌ای فراگیر است و در این خطا تنها نیستند و همه افراد مرتکب این مسئله هستند. از این رو به‌راحتی درباره تماشای پورن و گسترش آن حرف می‌زنند.