سوگ ملی
ایران در این روزها سوگی دستهجمعی را تجربه میکند. شهادت عدهای انسان بیگناه که برای عرض ارادت به سردار دلها، در سالروز شهادت شهید سلیمانی راهی گلزار شهدای کرمان شده بودند، دل هر ایرانی و هر انسانی را به درد آورده و سوگی ملی را رقم زده است. اما از دست ما که در نزدیکی مصیبتزدگان نیستیم، چه کاری برمیآید؟
سوگواری جمعی
بهطور جمعی سوگواری کنیم. در تجمعها و برنامههای مختلفی که در مساجد و... برگزار میشود، شرکت کنیم. این کار هم قلب خانوادههای داغدار را آرام میکند و هم نمایشی ملی و جهانی از همبستگی مردم ایران را به نمایش میگذارد.
عرض تسلیت
اگر به خانوادههای شهدا به هر شکل ممکن دسترسی داریم، حتی اگر آشنایشان نیستیم، برای عرض تسلیت اقدام کنیم. اگر امکان سرزدن به خانواده هست، حضوری و اگر نه، با پیام یا ارسال خیرات ابراز تسلیت خود را ابراز کنیم.
کمک حرفهای
اگر در رشتههایی مثل مددکاری اجتماعی، روانشناسی و مشاوره یا راهبری تخصص داریم، داوطلبانه و بدون چشمداشت برای کمک به این خانوادهها اعلام آمادگی و حضور کنیم.
حضور مؤثر در فضای مجازی
غم خود را به هر شکلی که میتوانیم ابراز کنیم. این اقدام جنایتکارانه را در فضای مجازی محکوم کنیم و اگر توانایی پرداخت و تحلیل داریم، آن را به اشتراک بگذاریم.
موضع شفاف
گاهی موضعنگرفتن در جبهه حق، یعنی همراهی با دشمن. در اتفاقات مختلفی که این روزها در سراسر دنیا رقم میخورد، باید جای خودمان را پیدا کنیم. حد وسط و بیطرفی وجود ندارد. در نهایت باید جای خودمان را در جبهه حق یا باطل پیدا کنیم.
