فاجعه بهداشت عمومی
سازمان ملل متحد روز چهارشنبه بارش باران در غزه را به همراه گسترش بیماری و ازدحام بیش از حد را "یک فاجعه بهداشت عمومی" خواند. محمود عزیز ۳۶ ساله از جمله افرادی است که به دستور اسرائیل خانه خود را به مقصد جنوب و رفح ترک کرد و در حال حاضر در یک ساختمان با حدود ۷۰ نفر اقامت دارد. او گفت: «تمام خانواده ما اسهال دارند که به نظر می رسد ناشی از آبی است که می نوشیم یا هوای سرد. ما پنجرهها را به دلیل بمباران باز می گذاریم؛ اگر بمباران شود، از شیشه می ترسیم»
برای گرم شدن، همدیگر را در آغوش میگیریم
رفح، در مجاورت مرز با مصر، جنوبیترین بخش نوار غزه است، جایی که مردم زیادی به آنجا میرسند تا از درگیریهای شدید بین اسرائیل و حماس که اکنون در شمال و جنوب در جریان است، پناه ببرند. صدها چادر در رفح با استفاده از ورق های چوبی و پلاستیکی برپا شده است. رمزی محمد، ۳۱ سالهاش است و با همسر و سه فرزندش یک ماه میشود که در رفح اقامت دارند، او در یک تماس تلفنی به واشنگتن پست گفت: «هنگام ترک خانه لباسهای زمستانی خود را نیاوردیم، هوا سرد شده و تنها کاری که در طول شب انجام می دهیم این است که برای گرم شدن همدیگر را در آغوش میگیریم»
پتو برای خرید موجود نیست
به گفته وزارت بهداشت غزه از ۷ اکتبر تا به الان در جنگ غزه و اسرائیل حداقل ۱۸۰۰۰ فلسطینی کشته و ۵۰۰۰۰ نفر زخمی شدهاند. تقریباً ۱.۹ میلیون نفر در غزه یا ۹۰ درصد از جمعیت این سرزمین بر اساس داده های سازمان ملل آواره شده اند. حالا خیلیها در چادرهایی زندگی میکنند که با هر پتو یا لباسی که دم دستشان بوده، پوشیده شده است. محمد گفت: «پتویی برای خرید در بازار نیست و به فرض هم که باشد انقدر گران است که توانایی خرید آن را ندارم»
رختخوابی از شنهای خیس!
بارانهای شدید و بادهای سرد شبانه در غزه، بدبختی خانوادههای آواره فلسطینی را که در حال حاضر خانهشان به یک چادر شلخته و سیل زده تبدیل شده را بیشتر کرده است. باد چادرهای شلخته را پاره میکند و باران لباسها و پتوها را خیس میکند. در یک کمپ خیمهای در رفح، افرادی سطلهای شن را برای پوشاندن گودالهای داخل یا اطراف چادرهای خود حمل و لباسهای خیسشان را آویزان میکردند. برخی از خانوادهها چادرهای مناسبی دارند؛ اما برخی دیگر با برزنت یا پلاستیک نازک ساخته شده برای محافظت از کالاها و نه ایجاد سرپناه برای مردم اکتفا می کنند. بسیاری از چادرها پایه ندارند بنابراین مردم شب را در شنهای خیس سپری میکنند.
انگار گدا هستیم، هیچ کس کمک نمیکند!
عزیزه الشبراوی ۳۸ سالهش است و دو فرزند دارد، با اشاره به آنها که در چنین شرایط ناامنی زندگی میکنند، تلاش بیهودهای برای جمع کردن آب باران از چادر خانوادهاش انجام داد، او ادامه داد: «پسرم به دلیل سرمای شدید مریض است و دخترم پابرهنه است. انگار ما گدا هستیم، هیچ کس اهمیت نمی دهد، هیچ کس کمک نمی کند»
چیزی جز یک تیشرت ندارم
یاسمین مهانی یکی دیگر از آوارگانی است که تجربه تلخ از دست دادن ا در این کابوس چشیده است، خانواده پنج نفره او پس از اینکه در پی حمله هوایی اسرائیل بمباران میشود عزادار یک کودکشان میشوند و تمام داراییشان را از دست میدهند. او میگوید: «این پناهگاه پنجمین جایی است که مجبور شدهایم به آنجا برویم و از جایی به جای دیگر فرار کنیم و چیزی جز یک تیشرت به تن نداریم، هوای بارانی هم طوری است که وقتی شب از خواب بیدار شدم متوجه شد مکه کودک هفت ماههام خیس شده است.»
از دفن اجساد تا آرزوی شهادت
بارش شدید باران و باد، دفن مردگان را دشوارتر کرده است. پدری فلسطینی جسد دخترش را که با وجود بارندگی شدید در حمله هوایی رژیم صهیونیستی در جبلیه کشته شد، به دوش میکشد. بلال القصاس مرد ۴۱ ساله یکی از آوارگان جنگزده از وضعیت بدخیمشان گفت: «درحال حاضز چادرها پر از آب شدهاند. به کجا مهاجرت کنیم؟ زن و بچهها کجا بخوابند؟ حمامی وجود ندارد، اینجا هر کداممان آرزوی شهادت میکنیم» آژانس بشردوستانه سازمان ملل هم از این وضع احساس نگرانی میکند و می گوید که مردم «نیاز شدید به غذا، آب، سرپناه، بهداشت و حفاظت دارند. بدون مستراح کافی، نگرانی از گسترش بیشتر بیماری، به ویژه در هنگام بارندگی و سیل ناشی از آن افزایش می یابد
