از زمان حملات حماس در ۷ اکتبر که منجر به کشته شدن ۱۲۰۰ صهیونیست شد، نیروهای اشغالگر اسرائیل نزدیک به ۱۸۰۰۰ فلسطینی را که بیش از ۷۰۰۰ نفر از آنها کودک بودند، کشته و بیش از ۴۶۰۰۰ نفر را زخمی کردند. نزدیک به ۱.۹ میلیون نفر، چیزی در حدود ۸۵ درصد از جمعیت غزه مجبور شدهاند خانههای خود را ترک کنند و تقریباً یک سوم نوار غزه را تحت فشار قرار دهند.
اکثریت قریب به اتفاق مردم غزه آواره شدهاند و در آستانه گرسنگی هستند. در ۱۳ اکتبر، اسرائیل قبل از آغاز تهاجم زمینی خود به غزه، به ۱.۱ میلیون فلسطینی در شمال غزه دستور داد تا ظرف ۲۴ ساعت به سمت جنوب بروند. اگرچه طی این مسیر در این مدت غیرممکن بود، اما نیمی از جمعیت غزه در پاسخ به دستور تخلیه اجباری آواره شدند. کمی بعد، نیروهای اسرائیلی شمال غزه را بمباران کردند و به خانهها و بیمارستانها حمله کردند. بخش اعظم منطقه به آوار تبدیل شد.
پائولا گاویریا بتانکور، گزارشگر ویژه حقوق بشر آوارگان داخلی گفت: «غیرقابل تصور است که بیش از نیمی از جمعیت غزه بتوانند از یک منطقه جنگی بدون عواقب انسانی ویرانگر عبور کنند، به ویژه در زمانی که از تدارکات ضروری و خدمات اولیه محروم هستند». در ۱۳ اکتبر اسرائیل به ساکنان غزه در جنوب دستور داد تا در ۳ دسامبر غزه را تخلیه کنند. اما جایی برای رفتن آنها وجود ندارد! گذرگاههای مرزی اسرائیل بسته شده و گذرگاه رفح از مصر به شدت محدود شده است. بسیاری از مردم در خیابانها و پیادهروها میخوابند. بر اساس گزارش نیویورک تایمز، «تصاویر غزه در [۳ دسامبر] دود تیرهای را نشان میدهد که بر فراز منظرهای پوشیده از آوار بلند میشود و کودکان خون آلودی که در بخشهای بیمارستانی پوشیده از گرد و غبار ناله میکنند و همچنین عزادارانی که در کنار ردیفهایی از اجساد که در ملحفههای سفید پیچیده شده بودند، ایستادند.»
جیمز الدر، سخنگوی صندوق کودکان سازمان ملل متحد در مصاحبه با تایمز گفت: «طبق قوانین بشردوستانه بینالمللی، مکانی که مردم را به آنجا تخلیه میکنید، طبق قانون باید منابع کافی برای بقای داشته باشد - امکانات پزشکی، غذا و آب.» آنجا اما مطلقاً اینطور نیست. آنها تکههای زمین بایر هستند، خیابانها یا گوشهها یا هر فضایی در یک محله یا نهایتا ساختمانهای نیمه ساخته هستند. نقطه اشتراک آنها این است که نه آب، نه امکانات، نه سرپناهی از سرما و ... باران و نه حتی سرویس بهداشتی ندارند. مارتین گریفیتس، هماهنگکننده کمکهای اضطراری سازمان ملل متحد، گفت که عملیات نظامی رژیم اسرائیل شرایط «آخرالزمانی» را ایجاد کرده و به عملیاتهای انسانی معنادار پایان داده است. گریفیث خاطرنشان کرد: اکنون این یک وضعیت آخرالزمانی است، زیرا اینها بقایای ملتی هستند که اجبارا در حال کوچ به منطقهای بسیار کوچک در جنوب غزه هستند.
انتقال اجباری؛ جنایت علیه بشریت، جنایت جنگی و نسل کشی
طبق اساسنامه رم برای دادگاه کیفری بینالمللی (ICC) انتقال اجباری جمعیت «در صورتی که به عنوان بخشی از یک حمله گسترده یا سیستماتیک و با آگاهی از حمله علیه هر جمعیت غیرنظامی انجام شود» به عنوان جنایت علیه بشریت شناسایی شده است. دقیقا مانند غزه که نیروهای اسرائیلی حملات گسترده و سیستماتیکی را علیه غیرنظامیان غزه انجام دادهاند. انتقال اجباری بر اساس اساسنامه رم «به معنی جابجایی اجباری افراد مورد نظر با اخراج یا سایر اعمال قهری از منطقهای است که به طور قانونی در آن حضور دارند، بدون دلایل مجاز طبق قوانین بین المللی گفته میشود.» هیچ توجیه قانونی و اخلاقی برای اسراییل وجود ندارد که ۸۵ درصد از جمعیت غزه را به زور آواره کند. اساسنامه رم همچنین «انتقال تمام یا بخشی از جمعیت سرزمین اشغالی در داخل یا خارج از این سرزمین» را به عنوان جنایت جنگی طبقه بندی کرده است. علاوه بر این، انتقال اجباری ممکن است طبق اساسنامه رم جرم نسل کشی باشد. مطابق با کنوانسیون نسل کشی، اساسنامه رم «اعمال عمدی شرایط زندگی گروهی را که برای تخریب فیزیکی آن به طور کامل یا جزئی محاسبه شده است» را زمانی که با هدف پاکسازی قومی انجام شود به عنوان نسل کشی طبقه بندی میکند.
اظهارات متعدد مقامات اسرائیلی قصد آنها را برای ارتکاب نسل کشی با پاکسازی قومی کل یا بخشی از جمعیت غزه نشان داده است. آنها قول دادهاند که "همه چیز را در غزه از بین ببرند" و آن را به "شهر خیمهها" تبدیل کنند. علاوه بر این طبق کنوانسیون چهارم ژنو در رابطه با حمایت از غیرنظامیان در زمان جنگ، انتقال اجباری "افراد محافظت شده از سرزمین اشغالی به سرزمین اشغالگر یا هر کشور دیگر، اشغال شده یا غیر اشغال شده، بدون توجه به انگیزه آنها ممنوع است". اساسنامه رم همچنین کشتار را «در صورتی که به عنوان بخشی از یک حمله گسترده یا سیستماتیک علیه هر غیرنظامی با آگاهی از حمله انجام شود.» جنایت علیه بشریت میداند. طبق این قانون، نابودی "شامل ایجاد عمدی شرایط زندگی ... محرومیت از دسترسی به غذا و دارو است که برای نابودی بخشی از یک جمعیت محاسبه میشود. " در ۹ اکتبر، دولت اسرائیل محاصره ۱۶ ساله غزه را به یک "محاصره کامل" تبدیل کرد و غیرنظامیان را سلاخی کرد و غذا، آب، سوخت و برق آنها را قطع کرد.
دومین نکبه!
در سال ۱۹۴۸، اسرائیل یک کمپین خشونت آمیز برای پاکسازی قومی ۷۵۰۰۰۰ فلسطینی از سرزمینهای اشغالی به منظور ایجاد کشور اسرائیل انجام داد که به روز نکبه (یا "فاجعه") نامگذاری شد که در آن در حدود ۱۵۰۰۰ نفر از مردم فلسطین سلاخی شدند. نکبه باعث آوارگی اجباری ۸۵ درصد از جمعیت فلسطین شد. اسرائیل در حال تکرار نکبت ۷۵ سال پیش است. آوی دیچتر، عضو کابینه امنیتی اسرائیل و وزیر کشاورزی اسرائیل در ۱۱ نوامبر اعلام کرد: "ما اکنون در حال گسترش نکبه در غزه هستیم. " نکبت امروز از پاکسازی قومی فلسطین در سال ۱۹۴۸ پیشی گرفته است و ۸۵ درصد از ساکنان غزه آواره شده اند و بیش از ۱۷۰۰۰ نفر تا کنون کشته شدهاند. اسرائیل هیچ نشانهای از پایان دادن به حمله خود به مردم فلسطین نشان نمیدهد و تعداد تلفات هر روز در حال افزایش است.
شکست دیوانکیفری بینالمللی برای تعقیب قضایی سران رژیم اسرائیل
دیوان کیفری بینالمللی در تحقیقات معنیدار رهبران اسرائیل برای جنایاتشان بر اساس اساسنامه رم شکست خورده است. در سال ۲۰۲۱، فاتو بنسودا، دادستان ارشد وقت
دیوان بین المللی کیفری، آغاز تحقیقات رسمی در مورد جنایات جنگی مرتکب شده در کرانه باختری، از جمله بیت المقدس شرقی، و نوار غزه، در جریان و پس از «عملیات لبه حفاظتی»، حمله اسرائیل به غزه در سال ۲۰۱۴ را که ۲۲۵۱ کشته داشت اعلام کرد. بنسودا پس از انجام یک بررسی مقدماتی پنج ساله، مبنای معقولی پیدا کرده بود که بر این باور باشد که مقامات اسرائیلی مرتکب جنایات جنگی قتل عمدی، ایجاد جراحات جدی عمدی، استفاده نامتناسب از زور و انتقال اسرائیلیها به خاک فلسطین شدهاند. بنسودا همچنین تشخیص داد که مبنای معقولی برای بررسی جنایات جنگی احتمالی توسط فلسطینیها از جمله حملات عمدی علیه غیرنظامیان، استفاده از غیرنظامیان به عنوان سپر انسانی، کشتار عمدی و شکنجه وجود دارد.
اما علیرغم تحقیقات هفت ساله درباره «وضعیت فلسطین»، دیوان کیفری بینالمللی هیچ پیشرفت قابل توجهی در جهت پاسخگویی جنایتکارانه رهبران اسرائیلی نداشته است. همچنین یک استاندارد دوگانه آشکار در برخورد دیوان بینالمللی کیفری با وضعیتهای اوکراین و فلسطین وجود دارد. در ماه مارس، یک سال پس از تهاجم روسیه به اوکراین، کریم خان، دادستان اصلی دیوان بینالمللی کیفری، اعلام کرد که دادگاه مقدماتی حکم بازداشت ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه را به دلیل جنایات جنگی در اوکراین صادر کرده است. کریگ مخیبر، وکیل حقوق بشر بینالمللی قدیمی است که به دلیل ناکامی سازمان ملل در رسیدگی به آنچه که او آن را «پرونده کتاب درسی نسلکشی» میخواند، از سمت خود به عنوان مدیر دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل در نیویورک استعفا داد. او تفاوت بین رفتار دادگاه بین المللی کیفری در مسئله فلسطین و اوکراین را "یک تناقض خیره کننده" توصیف کرد. در ۳ دسامبر، خان از اسرائیل و رام الله در کرانه باختری اشغالی بازدید کرد. وی بیانیهای صادر کرد و حماس را به دلیل "نقض فاحش اصول اساسی بشریت از طریق گرفتن و ادامه نگهداری کودکان" محکوم کرد. وی همچنین افزایش قابل توجه حملات شهرک نشینان اسرائیلی علیه غیرنظامیان فلسطینی در کرانه باختری را محکوم کرد. اما خان از دولت اسرائیل به دلیل نسل کشی، جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت در غزه، از جمله کشتار هزاران فلسطینی، بمباران زیرساخت های غیرنظامی و انتقال اجباری (اکنون ۸۵ درصد) جمعیت غزه، انتقاد نکرد! خان در بیانیهای اظهار داشت که اسرائیل در پاسخ به حملات حماس "باید حقوق درگیریهای مسلحانه رار عایت کند. چرا که جنگ غزه در مناطق پرجمعیت که ادعا می شود جنگجویان به طور غیرقانونی در بین جمعیت غیرنظامی جاسازی شده اند، ذاتاً پیچیده است، اما قوانین بین المللی بشردوستانه همچنان باید ادامه یابد و اعمال شود. در ۶ دسامبر، من به دهها تن از محققان و دست اندرکاران حقوق، روابط بینالملل و سیاست پیوستم و نامهای سرگشاده را به مجمع کشورهای عضو دیوان کیفری بینالمللی امضا کردم و از آنها خواستم تا درباره "عدم بی طرفی و عدم تبعیض" خان تحقیق کنند. ما نوشتیم که بیانیه خان «کاربرد گزینشی حقوق کیفری بینالمللی و تفسیری فراقانونی از اصول آن را نشان داد. همچنین اشاره کردیم که به نظر میرسد که خان قبلاً به این نتیجه رسیده است که نیروهای مسلح فلسطینی جنایاتی را مرتکب شدهاند.» همچنین در نامه خود اشاره کردیم که خان برای توصیف غیرنظامیان اسرائیلی از صفت "بی گناه" استفاده کرده است اما برای اشاره به فلسطینیها همان صفت را هم به کار نبرده و هیچ اشارهای به "خطر نسل کشی در غزه" نکرده است. ما از مجمع کشورهای عضو خواستیم که "اطمینان حاصل کند که دادستان منابع را بر اساس نیازهای تحقیقاتی به جای اولویتبندی با انگیزههای سیاسی پرداخت میکند، و از آن خواستیم تحقیقات خود را در مورد وضعیت فلسطین تسریع بخشد. "
دبیرکل سازمان ملل متحد از "قدرتمندترین ابزار" در منشور ملل متحد استفاده میکند
در ۶ دسامبر، دبیرکل سازمان ملل متحد، آنتونیو گوترش نامهای به شورای امنیت ارسال کرد و از شورای امنیت خواست تا آتش بس بشردوستانه اعلام کند تا «ملزومات الزامی برای بقا بازیابی شود و ارسال کمکهای بشردوستانه نیز به طور ایمن و به موقع در سراسر نوار غزه تحویل داده شود.» وی گفت: «ما نمیتوانیم صبر کنیم» و «رنج هولناک انسانی، تخریب فیزیکی و آسیبهای جمعی در سراسر اسرائیل و سرزمین های اشغالی فلسطین را محکوم کرد». گوترش به ماده ۹۹ منشور سازمان ملل که به ندرت استفاده میشود استناد کرد که می گوید دبیرکل «ممکن است هر موضوعی را که به نظر او حفظ صلح و امنیت بین المللی را تهدید کند، به شورای امنیت جلب کند». گوترش نوشت: «وضعیت در غزه به سرعت در حال بدتر شدن و تبدیل به یک فاجعه با پیامدهای بالقوه غیرقابل برگشت برای فلسطینیان به عنوان یک کل و برای صلح و امنیت در منطقه است». به هر قیمتی باید از چنین نتیجه ای اجتناب کرد.» در ۸ دسامبر، شورای امنیت در پاسخ به درخواست گوترش تشکیل جلسه داد. گوترش به شورا اطلاع داد: «هیچ حفاظت موثری از غیرنظامیان وجود ندارد، هیچ جای امن و بیخطری در غزه وجود ندارد.» گوترش گفت: «من از شورا میخواهم که از هیچ تلاشی برای فشار برای آتشبس فوری بشردوستانه، برای حفاظت از غیرنظامیان و ارسال فوری کمکهای نجاتبخش دریغ نکند». ایالات متحده قطعنامه شورای امنیت را که خواستار آتش بس فوری بشردوستانه، حمایت از غیرنظامیان فلسطینی و اسرائیلی و آزادی فوری و بدون قید و شرط همه گروگانها بود، وتو کرد. بار دیگر، ایالات متحده برای جنایات جنگی، نسل کشی و جنایات علیه بشریت به اسرائیل با پوشش سیاسی و دیپلماتیک کمک کرده است.
