نامه غمگین و انتقادی غاده عقیل، استاد علوم سیاسی فلسطینی به جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا که در وبسایت الجزیره منتشر شده است.
«رئیس جمهور بایدن، صبح روز پنج شنبه، ۲۶ اکتبر، با خبر قتل عام دیگری در غزه از خواب بیدار شدم.
این بار اسرائیل اعضای خانواده بزرگ من را کشت. محل جنایت اردوگاه آوارگان خان یونس در بخش جنوبی نوار غزه بود - توجه داشته باشید، نه در شمال، بلکه در جنوب، جایی که طبق گفته ارتش رژیم اسرائیل مردم قرار بود در آن امن باشند. یک محله مسکونی کامل از اردوگاهی که من در آن به دنیا آمدم و بزرگ شدم، توسط اسرائیل آپارتاید بی رحمانه بمباران و به ویرانه تبدیل شد. مردم آنجا آن را به عنوان یک زلزله تجربه کردند. زلزله ای وحشیانه. این زلزله روی زمین به زندگی ۴۷ نفر که روحشان اکنون به سمت خدا برگشته، پایان داد. این تعداد افرادی بودند که به دنبال امنیت واهی در خانههای خود پناه گرفته بودند.
آقای بایدن، دو سال و نیم پیش در یک سخنرانی در کاخ سفید به مناسبت محکومیت در محاکمه جورج فلوید، درباره هدف مشترک افرادی صحبت کردید تا بگویید زندگی سیاه پوستان مهم است، افرادی که گریه کردند یک صدا فریاد میزدند: «بس است، بس است، این کشتارهای بی معنی». اما امروز که اعضای خانواده من به قتل می رسند، شما حتی قبول نمی کنید که این قتلهای بیمعنی اتفاق می افتد. در عوض، شما با حرفهایتان به اسرائیل انگیزه میدهید و آنها را برای قتل عام تشویق میکنید و امروز به جای بس کنید و کافی است میگویید: «بیشتر، بیشتر، این کشتارهای بی معنیرا بیشتر کنید» و اسرائیل خوشحال است که آرزوی شما را برآورده میکند.
هنگامی که یکی از اعضای جامعه آنها بی رحمانه توسط نیروهای پلیس نظامی آمریکایی کشته میشود، سیاهپوستان آمریکایی با گفتن نام قربانیان خود با صدای بلند و با احترام یاد آنها را زنده میکنند. همانطور که نیروهای اسرائیلی - که از نظر روحی و اسلحه با همتایان آمریکایی خود نزدیک هستند - اکنون مردم من را می کشند، من هم می خواهم با گفتن نامشان به آنها احترام بگذارم. آقای بایدن، من فقط در یک روز ۳۶ عضو خانواده بزرگ خود را در غزه از دست دادم. میخواهم اسامیشان را به یاد داشته باشی.
امروز، ما در سوگ از دست دادن عموی من نایف ابوشماله، ۷۹ ساله، در کنار همسرش، فتحیه، ۷۶ ساله، سوگواری می کنیم - هر دو از بازماندگان نکبه بودند، پاکسازی قومی فلسطین که در سال ۱۹۴۸ انجام شد تا راه را برای ایجاد کشور فراهم کند. ام سعید ۹۲ ساله بود که در بمباران خان یونس، غزه توسط اسرائیل کشته شد. روستای آنها، بیت دراس، در حدود ۳۰ کیلومتری (نزدیک به ۲۰ مایلی) شمال غزه، به همراه ۵۳۰ شهر و روستای فلسطینی دیگر پاکسازی قومی و ویران شد. فتحیه و نایف، مانند بسیاری از ۷۵۰ هزار پناهنده نکبه، به اردوگاه پناهندگان خان یونس پناه بردند، که قرار بود تا زمان بازگشت آنها خانه موقتی باشد.
آقای بایدن، نایف و فتحیه دیگر با ما نیستند. آنها قبل از اینکه بتوانند از حق تضمین شده سازمان ملل برای بازگشت به سرزمین خود استفاده کنند، جان باختند. در میان قربانیان بمباران، سه دخترشان نیز بودند: عایشه، بامزه ترین و شادترین چهره خان یونس. خواهرش دولت، یکی از زیباترین زنان خانواده من که به تازگی از امارات متحده عربی برگشته بود تا خانواده اش را ملاقات کند. و اومیمه، کوچکترین خواهر، به همراه دخترش ملک. آنها به دنبال سرپناهی از بمباران مداوم، به خانه خانواده آمدند. چهار تن از پسران نایف و فتحیه نیز کشته شدند: حسن، محمود، محمد و زهیر به همراه همسرانشان، فدیه، نیما و عاشاء. همسر زهیر تنها به این دلیل زنده ماند که برای تسلیت به خانواده دیگری در اردوگاه رفته بود. در میان کشته شدگان سه فرزند حسن به نام های محمد، اسماعیل و سلما نیز دیده می شود. ابراهیم که تنها پسر بازمانده نایف و فتحیه بود نیز پسر بزرگ خود را در این بمباران از دست داد.
اعضای خانواده قدیح و خاندان اللهم نیز که در خانه عموی من پناه گرفته بودند نیز کشته شدند. انگار این کافی نیست! آقای بایدن، خانه جد من هم بمباران شد. اسمش ام سعید بود. او ۹۲ سال سن داشت و از بازماندگان نکبه و اهل بیت دراس بود. او با دخترش ناجت در خان یونس زندگی می کرد. هر دو حالا زیر تلی از آوار استراحت میکنند. مردم سعی کردند اجسادشان را بیرون بکشند اما نتوانستند- تابستان گذشته که از غزه دیدن کردم، ام سعید با مهربانی لباس گلدوزی شده خود را به من داد و اصرار کرد که آن را با خودم به کانادا برگردانم. امروز ام سعید زیر آوار خانه اش باقی مانده و لباس گلدوزی شده او تنها چیزی است که از او به یاد دارم- خانههای مجاور دو پسرش مروان و اسعد و دخترش مونا نیز بمباران شد. مروان زنده ماند؛ اما همسرش سهیلا و چهار کودکان - محمد، محمود، آیا و شهد - کشته شدند. مونا نیز به همراه دو پسرش امجد و محمد درگذشت. اسعد؛ همسرش، امتیاز؛ و پسرش عبدالرحمن که دانشجوی سال چهارم پزشکی است هم از دنیا رفتهاند.
اسعد که در بمباران اسرائیل کشته شد، صاحب مغازهای در خان یونس غزه بود. خانه اسعد به همراه خواربار فروشی کوچکش ویران شد. اسعد در سرتاسر اردوگاه خان یونس به عنوان مرد مهربانی که اجناس را با پول اندک می فروخت، شناخته می شد. او یک دفتر قطور بدهی داشت اما اغلب فراموش می کرد که بدهیها را جمع کند و به سادگی آنها را می بخشید. امروز لبخند زیبای اسعد، مهربانیاش، خانوادهاش و مغازهاش همه از ما گرفته شده است. هنگامی که بمباران رخ داد، بسیاری از اقوام و همسایگان در مغازه اسعد بودند تا مایحتاج خود را بخرند و از واحد انرژی خورشیدی که اسعد برای کمک به مردم و شارژ رایگان باتری و تلفن همراه خریده بود، استفاده کنند. در میان کشتهشدگان نیز اکرم، ریمان، بیروت، عماد، نیما و دیگرانی هستند که اسمشان را به یاد نمیآورم.
آقای بایدن، آیا شما معتقدید که درد یک مادر اسرائیلی بیشتر از یک مادر فلسطینی است؟ آیا جان یک کودک اسرائیلی از جان یک کودک فلسطینی ارزشمندتر است؟ این تنها توضیحی است که من می توانم برای کاری که اکنون انجام میدهید پیدا کنم، «تشویق به کشتار دسته جمعی کودکان در غزه». وقتی از کودکان صحبت می کنم، به کودکان واقعی و انسانی با چهره ها، نامها، خنده ها و رویاهای منحصر به فرد خودشان اشاره می کنم. اسرائیل جان بیش از ۴۰۰۰ کودک از جمله نوزادان را با همدستی شما آقای بایدن گرفته است. ۴۰۰۰ روح زیبا از ما گرفته شده است.
یکی از این ۴ هزار کودک زیبا، نوه خواهرم، جولیا ابوحسین است که فقط ۳ سال داشت. برادرزاده ام امجد و همسرش روان، جولیا را همراه با خانواده خواهرم سامیه به خان یونس بردند تا در امان باشند. سه روز طول کشید تا از خانه خود در شمال غزه سفر کنند - سفری که معمولاً کمتر از ۳۰ دقیقه طول می کشد. آنها به فراخوان ارتش اسرائیل برای تخلیه گوش دادند؛ اما هیچ ایمنی پیدا نکردند. وقتی بمباران شروع شد، راوان جولیا را در آغوش گرفت و با بقیه اعضای خانواده به آشپزخانه رفت. نیروی شدید بمب های اسرائیل به خانه آسیب رساند و شیشهها را شکست. چندین ترکش از پنجرههای شکسته وارد خانه شد و جولیا را در آغوش مادرش کشت و عمه نگام را به شدت مجروح کرد.
بله آقای بایدن، این کودکی است که زندگیاش با خشونتی که شما از صمیم قلب حمایت می کنید، گرفته شده است. آیا می توانید آن را تصور کنید؟ آیا واقعاً می توانید عظمت این تراژدی و دیگر مصیبتها را درک کنید؟ یا هنوز قصد دارید بپرسید که آیا اسرائیل در کشتار دسته جمعی فلسطینیان مقصر است؟
آقای بایدن، وقتی تاریخ آنچه امروز می گذرد نوشته شود، من مطمئن هستم که شما در آن به عنوان مردی که نسل کشی اسرائیل علیه مردم فلسطین را تشویق کرده و فعال کرده است، قرار خواهید گرفت. از شما به عنوان مردی یاد خواهید شد که دولتش فعالانه در جنایات جنگی شرکت داشت. اما مهمتر از آن، آقای رئیس جمهور، به عنوان مردی که ایمان خود را به خدا ابراز می کند، در دعاهای خود به او چه می گویید تا خون روی دستان خود را توجیه کنید؟
