در كتاب وسائل الشيعه نيز مجموعه احاديثى، تحت عنوان «استحباب تزويج البيضا و الزرقاء» بحارالأنوار، علامه مجلسى، ج100، ص231. وجود دارد.
لكن بايد اشاره كرد كه در روايتى، پيامبرصلى الله عليه وآله - كه ظاهراً همين روايت منشأ شبهه سؤال كننده شده - ازدواج با چند دسته از زنان را نهى كرده اند از جمله آنان «شهبره» است. وقتى اصحاب معنى شهبره را از پيامبرصلى الله عليه وآله پرسيدند. حضرت فرمود: شهبره، زن چشم آبى بدزبان است. قال رسول الله صلى الله عليه وآله: «لا تزوّجن شهبرة... أما الشهبرة فالزرقاء البذية»؛بحارالأنوار، علامه مجلسى، ج 100، ص 231. در مورد اين حديث توجه به دو نكته ضرورى است:
1. در صدر اسلام و حتى قبل از آن، رومى ها دشمنان اصلى عرب محسوب مى شدند و به خاطر آنكه شاخص ترين نشانه فيزيكى آنان، آبى بودن چشمشان بود، اين رنگ مبغوض ترين رنگ نزد عرب بوده و افراد چشم آبى تداعى كننده دشمنان آنان بودر.ك: بحار الأنوار، علامه مجلسى، ج 86، ص 224..
علاوه بر آنكه ازدواج با چنين زنانى ممكن بود منجر به نفوذ سياسى، فرهنگى، عقيدتى و به ويژه نظامى رومى ها در جامعه عرب شود. از اين رو از ازدواج با آنان نهى مى شد.
2. احتمال ديگرى كه مى توان در توجيه اين روايت بيان داشت اين است كه معمولاً زنان چشم آبى از زيبايى برخوردارند و اساساً خود چشم آبى بودن مى تواند ملاكى براى زيبايى باشد از اين رو روايت در صدد بيان اين نكته است كه صرف چشم آبى بودن شما را اغفال نكند تا بدزبانى زن را ناديده بگيريد و با او ازدواج كنيد زيرا بدزبانى موجب مى شود زندگيتان با صلح و آرامش نباشد. در واقع طبق اين روايت زمانى كه امر دائر شد بين زيبايى ظاهرى و زشتى درونى و روحى؛ زيبايى ظاهرى را بايد كنارى نهاد و از ازدواج با زنى كه خصلت ناپسندى دارد صرف نظر نمود.
اين روايت شبيه روايت ديگرى از پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله است كه خطاب به مردم فرمود: «إياكم و خضراء الدمن. قيل: يا رسول الله! و ما خضراء الدمن؟ قال: المرأة الحسناء فى منبت السوء» ؛بحارالأنوار، علامه مجلسى، ج 100، ص 222. «بپرهيزيد از سبزه زارى كه بر فراز مزبله اى روييده است. سؤال شد: اى پيامير خدا! سبزه زار بر مزبله چيست؟ فرمود زن زيبايى كه در خانواده پليدى رشد كرده باشد».
همان گونه كه ملاحظه مى شود ممكن است زنى زيبا باشد اما شرافت خانوادگى نداشته باشد و يا اينكه صالح نباشد، در اين صورت ازدواج با چنين زنى مى تواند مشكلاتى را به همراه داشته باشد. بر همين اساس است كه زيبايى ركن اساسى در ازدواج نيست بلكه يك صفت كمالى است. يعنى اگر زيبايى با ديگر معيارهاى اساسى مانند تديّن، اخلاق نيك و... همراه بود، ارزش دارد وگرنه ارزشى ندارد.
با اين بيان روشن مى شود كه اگرچه ممكن است چشم آبى بودن زيبايى محسوب شود اما پيامبرصلى الله عليه وآله خواسته اند اين هشدار را بدهند كه صِرف زيبايى موجب نشود از اخلاق ناپسند زن چشم پوشى كنيد. زيرا زبان، ترجمان و بيان گر احوال درون است. «از كوزه همان برون تراود كه در اوست».
زبان، دريچه اى است كه درون مايه ها را ظاهر مى كند. زبان انسان، آينه دل اوست. امكان ندارد كه درون انسان، سالم و پاك باشد اما زبانش فحّاش و نيش زن باشد. به ويژه اينكه پس از ازدواج و بچه دار شدن، فرزند در دامن اين مادر رشد و نمو كرده و تربيت مى شود.
منبع :پرسمان/ حقوق زن
