مه منير هدايت چه شود كه اى شه لافتى نظرى به جانب ما كنى كه به كيميا نظاره اى مس قلب تيره طلا كنى يمن از عقيق تو آيتى ، چمن از رخ تو روايتى شكر از لب تو حكايتى ، اگرش چه غنچه تو واكنى به نماز لب تو تكلّمى ، به نماز غنچه تبسّمى به تكلّمى و تبسّمى ، همه دردها تو دوا كنى تو شه سرير ولايتى ، تو مه منير هدايتى چه شود كه گهى به عنايتى ، نگهى به سوى گدا كنى تو به شهر علم نبىّ درى ، تو ز انبياء همه برترى تو غضنفرىّ و تو صفدرى ، چه ميان معركه جا كنى تو زنى به دوش نبى قدم ، فكنى بُتان همه از حرم حرم از وجود تو محترم ، تو لواى دين به پا كنى بخش سيره و عترت تبيان شاعر: وفائى