۱. ۱۰ درصد از پولت رو سرمایهگذاری کن
سرمایهگذاران حرفهای یک قاعده ساده دارند؛ اول سرمایهگذاری، بعد خرج. این یعنی سهم خودت از آینده را در همان لحظهای که پول به دستت میرسد، کنار بگذاری حتی خیلی کم و ناچیز.
طبق روانشناسی مالی، وقتی کل مبلغ در حساب جاری شما باقی بماند، ذهن ناخودآگاه احساس میکند که این پول برای خرج کردن است. همین باعث میشود تصمیمهای هیجانی، خریدهای بیبرنامه و مصرفهای احساسی بالا برود.
در مقابل، اگر همان ابتدا حتی درصد کوچکی از حقوق (حتی کمتر از ۱۰%) را به یک حساب جداگانه، صندوق درآمد ثابت یا دارایی با ارزش (مثل طلا یا ارز) منتقل کنید، یک مانع رفتاری و ذهنی مؤثر برای خرجهای اضافه ایجاد کردهاید.
این کار، فقط سرمایهگذاری نیست؛ بلکه انضباط مالیست.
۲. قبضهاتو همون اول تسویه کن
تسویه بدهیهای جاری مثل قبضها و اقساط، در نگاه اول ساده و پیشپا افتاده بهنظر میرسد، اما همین پرداختهای منظم باعث ثبات روانی و آرامش مالی خانواده در ادامه ماه است.
وقتی قبض برق، آب، یا حتی قسط بانکی عقب میافتد، پای استرس، جریمه و قطع خدمات هم وسط است. بدهیهای کوچک، اگر به موقع پرداخت نشود، به سرعت تبدیل به زنجیرهای از پیامکها، هشدارها و در نهایت اضطراب روزمره میشود.
با تسویه فوری این بدهیها، نهتنها خیالت راحتتر است، بلکه فکرتان هم برای برنامهریزی در ادامه ماه آزادتر خواهد بود.
۳. برای ادامه ماه بودجهبندی کن
حقوق اول ماه ممکن است احساس «پولدار بودن» بدهد، اما این احساس بسیار فریبنده است. بدون بودجهبندی مشخص، معمولاً در هفته اول یا دوم، بخش عمده پول خرج شده و خانواده در روزهای آخر درگیر چالش میشود.
بودجهبندی مثل نقشه راه است. شما مشخص میکنید که چه مقدار از پول به کجا میرود: هزینههای خوراک، حملونقل، آموزش، تفریح، پسانداز و...
برخلاف تصور عمومی، بودجهبندی محدودیت نیست؛ آزادی برنامهریزیشده است. این یعنی شما قبل از وسوسهها و شرایط پیشآمده، تصمیم گرفتهاید چه خرجی در اولویت است و چه چیزی قابل حذف یا حتی عقب افتادن.
بودجهبندی یعنی آزادی مشروط: اینکه تو تصمیم بگیری درامدت کجا خرج شود و نه اینکه پول برای تو تصمیم بگیرد.
۴. کمی از پولت رو بریز در حساب اضطراری
واقعیت زندگی این است: «اتفاق پیشبینینشده» همیشه در راه است فقط زمانش نامعلوم است. خراب شدن ماشین، بیماری، دندوندرد بچه، تعمیر وسایل منزل، همگی سناریوهایی هستند که بارها و بارها در هر خانوادهای اتفاق افتادهاند.
در چنین مواقعی، اگر حساب اضطراری نداشته باشید، معمولاً باید از سه گزینه یکی را انتخاب کنید: قرض گرفتن، دست بردن به سرمایهگذاری، یا نادیده گرفتن وضعیت که البته اغلب اوقات هزینهها را بیشتر میکند. طبیعتا دندانی همان اول ترمیم نشود، وقتی به عصب برسد خرج بیشتری روی دست میگذارد.
اما با کنار گذاشتن حتی مبلغ کمی در یک حساب جداگانه، میتوانید از این موقعیتهای ناگهانی عبور کنید بدون اینکه ساختار مالیتان به هم بریزد.
حساب اضطراری یعنی خریدن امنیت روانی، با پولی که شاید هیچوقت لازم نشود، اما اگر روزی لازم شد، نجاتدهنده خواهد بود.
پیام شما به ما